Gide gide

SESSİZLİKTE

Ses veren ağaçlardır sanırsın. Yaprakların rüzgârda birbiriyle sarmaşması ya da ayrı yönlerde uçuşmasındandır aslında. Sessizlikte ses veren.

SUSMAYAN

Deniz göle, göl denize açılıyor Datça’da. Karşıya elini uzattığında adalara dokunur. Arkada cırcır böceklerinin susturmadığı zeytin ağaçları. Gelip geçen otomobillere inat. Susmayan.

GİDE GİDE

Gide gide iz olur. İzler açar yolu. Bir gün olur yol bir kente ulaşır.

BEKLEŞENLER

Dağın ardı deniz, denizin ardı sis. Kıyıda birikip bekleşenler biz, hepimiz. Kotralarınız, gemileriniz, zırhlılarınızla denizi yarıp geçerken siz.

KARANLIK YOK OLMAZ

 Karanlık bütünüyle yok olmaz/olmuyor. Demek ki biz yoğunluğunu azaltmakla uğraşıyoruz/uğraşmalıyız.

PARILTI

Kumsalı yalayan dalgacıklara basa basa yürüyorsun. Kayarcasına ıslak kumlarda. Gökle denizin gövdeni saran ışıltısıyla. Parıldayarak.

YAŞAM GERÇEĞİ

Sanatın gerçeği, yaşamın gerçeğiyle iç içe olmalıdır. O zaman sanatın gerçeği, yaşamın derinliklerinden yansıyacaktır.

YAŞAMIN ANLAMI

Yaşam bir gemiyse yüzüp yüzüp batacaktır. Denizin dalgalarıyla boğuşarak direnirse bir anlam kazanacaktır.

ŞİİR ZENGİNİ

Cemal Süreya, Ece Ayhan, Sezai Karakoç Mülkiye’nin üç yoksul şairiydi. Ama üçü de şiir zenginiydi.