Baştan başa

DUVAR

Önümüz duvar. Yaklaştıkça uzaklaşıyor. Uzaklaştıkça yaklaşıyor. Dar alanda sıkıştırarak.

AĞAÇLAR AYAKTADIR

Nice duvar dikilirse dikilsin, dikili her ağaç duvarları aşar. Duvarlar günü gelir yıkılır, ağaçlar hep ayaktadır.

YÜKSELEN

Kim kesmeye kalkışırsa sesimizi, bastırmaya sözümüzü kısılır onun sesi, duyulmaz olur sözü. Ses sesi çağırdığında, söz sözü beslediğinde yükselir…

YAĞMURDA

Biri bizi gözetliyor, yağan yağmurda. Kirli bir camın arkasından. Dövülen çocuğun ağlamadan camdan aşağı süzülen gözyaşlarının damlalarıyla. Her yağmurda.

YAĞMUR DİNDİ

Yağmur dinse de çamurun izi kalır. Kurusa da toprak. Yeşermez el değmeyince güneşle.

GÜNEŞE ÇAĞRI

Sapsarı buğday tarlalarını doğuran güneş, ışıklarını sal. Umudumuzu gelecek yaza bırakma.

YANKI

Başını kaldır, konuş, bağır hatta. Önce kendi sesini duyuracaksın bağırdığında. Bırak yankılansın. Yankılandıkça başkalarına ulaşsın.

YALNIZ KALAN

Tek başınasın. Yalnız. Gökyüzü olmayan bir kentin ortasında. Ağaçsız, kuşsuz. Kapkara asfalt yollarla beton binaların çevirdiği. Sürekli gelip geçen taşıtlarla gidip gelen insanların arasında.

BAŞTAN BAŞA

Müzik, tiyatro, sinema, basın, sanat, edebiyat, hepsi… Şarkısız, türküsüz, dilsiz, sağır. Bir baştan öteki başa yaşam, sansür altında.