Demokrasi mücadelesi

İktidar tüm halka yönelik politik ve ekonomik saldırılarını şiddetini artırarak, alanını genişleterek sürdürüyor. Gerçekleri yazan, yayan medyayı, neredeyse tüm muhalif sesleri susturmaya yönelik “dezenformasyon yasası” yeniden gündemde. Pek çok HDP milletvekilinin ve ana muhalefet liderinin de içinde olduğu milletvekilleri hakkındaki dokunulmazlık fezlekesi Meclise sevk edildi. İşçi ve emekçilerin elinde avucunda olanı alıp, aleni olarak büyük sermayeye, para babalarına aktaran “yeni ekonomi politikası” halkın yoksulluğunu derinleştirmeye devam ediyor. Enflasyon yükseliyor, zamlar peş peşe bindiriliyor. Krizin tüm yükü emekçi halkın sırtına yıkılmış durumda.

Erdoğan iktidarının seçimler yaklaştıkça bu ve benzeri gerici, faşist adımları tırmandırarak artıracağı görülüyor. Bu durum demokratik hak ve özgürlükler için, ekonomik talepler için mücadelenin kararlılıkla ve daha fazla yükseltilmesi gereken bir döneme girildiğini işaret ediyor. Ülkenin faşizmin ve gericiliğin koyu karanlığına düşmemesi için bu mücadelenin güçlenerek, yaygınlaşması, emek ve özgürlük diye yola çıkanların işçi ve emekçi halk arasında bu ittifakı ete kemiğe büründürecek adımları yetenekle atması gerektiği bir dönemdeyiz.

Demokratik hak ve özgürlükler için, siyasi demokrasiyi elde etmek için verilmesi gereken mücadelenin neden çok önemli olduğunu burada tekrar uzun uzun anlatmanın bir gereği bulunmuyor. Ama kısaca bazı temel gerçekleri yeniden hatırlatmak yararsız bir çaba olmayacaktır. Demokratik hak ve özgürlükler için mücadele etmek, bu mücadelede kazanımlar elde etmek, emekçi sınıfların daha elverişli bir zeminde mücadelelerini geliştirmeye, daha ileri mücadelelere hazırlanmalarına yardım eden bir mücadele türüdür. Baskıya, teröre, sansüre, her türden gerici, faşist baskıya karşı mücadele etmek, emekçi sınıflar için bir mücadele okuludur ve onların daha keskin mücadelelere hazırlanmasına hizmet eder.

Bu nedenle bu mücadele hafife alınacak, görmezden gelinecek, yüklediği görevlerden kaçınılabilecek bir mücadele değildir. Açıkçası üstünden atlanıp geçilemez. Nedeni açıktır; demokratik ve ekonomik hakları için, özgürlükleri için mücadeleye atılan her kesim karşısında “güvenlik güçlerini”, örgütlenmiş gericiliği bulmakta, mücadelesi bastırılmaya ve dağıtılmaya çalışılmaktadır. Ülkede işçilerin sendikalı olması çok büyük ve kararlı mücadeleleri gerektirmektedir. Grevler yasaklanmakta, direnişler bastırılmaktadır. En küçük hak arama ve örgütlenme mücadelesi çok ciddi direnişlerle olanaklı olabilmektedir. 

Gençlerin demokratik, parasız, bilimsel eğitim, barınma ve beslenme talepleri iktidarın ve örgütlenmiş gericiliğin terörü ile püskürtülmeye çalışılmaktadır. Sağlık çalışanları, kadınlar benzer zorbalıkla karşı karşıya kalmaktadırlar. Aynı karanlıkla yüz yüze kalmamak için İranlı kadınların mücadelesini destekleyen kadınlar şiddete ve baskıya maruz kalmaktadır. Sanatsal faaliyetler, festivaller, müzik konserleri yasaklanmakta, iş müzisyenlerin katledilmesine kadar uzanabilmektedir. Gericiliğin ve faşizmin zincirlenmemiş baskısının tüm halkı teslim alması için baskı ve terör artırılmaktadır. 

Tüm bu ve burada uzunca ele alınması olanaklı olmayan nedenlerden dolayı demokrasiyi elde etme mücadelesi, hak ve özgürlükler için verilmesi gereken mücadele son derece önemlidir. İşçi sınıfı ve emekçi yığınlar eğer halk egemenliğine dayanan bir demokrasiyi kuracaklarsa, bu mücadelenin okulundan geçmeden daha ileri mücadelelere hazırlanamazlar, deneyimlerini, örgütlenmelerini, tecrübelerini geliştiremezler. İşçi sınıfı ve onunla kader birliği yapmak zorunda olan diğer emekçi sınıflar eğer sömürü ve sınıfları ortadan kaldıracak bir mücadeleye doğru yürüyeceklerse, bir yol temizliği yapmadan bu yürüyüşü gerçekleştiremezler. Bu görevin tüm ağırlığı ile öne çıktığı zamanlardan geçiyoruz. Bu süreçten başarıyla geçenlerin geleceği kurma konusunda oldukça avantajlı bir konumda olacaklarını vurgulamak gerekiyor.