Hayata açılan perdeler

2022 Sundance Film Festivali’nde ilk kez seyirciyle buluşan “İyi Şanslar, Leo Grande” (Good Luck to You, Leo Grande) hikayesine tanıdık olmayanları bile etkileyecek bir “Kendini iyi hisset” filmi öncelikle. Kuşkusuz bundan çok daha fazlası, daha katmanlısı ama filmi özel yapan şeylerin başında izleyenlere kendisini iyi hissettiren tarafı geliyor.

Oyuncu, Komedyen, Yazar ve Yönetmen her parmağında bir marifet Katy Brand’ın kaleme aldığı büyük kısmı tek mekanda geçen film hayatının ikinci perdesini açmak isteyen 50’li yaşlarındaki bir kadınla, birinci perdeyi kapatmak isteyen 20’li yaşlarındaki bir adamın birkaç görüşmesine davet ediyor bizleri. Nancy Stokes, 31 yıllık evlilikten, artık yetişkin olup kendi hayatlarını kuran iki çocuktan ve eşini kaybettikten sonra kapanan perdenin karanlığından kurtulmaya, yeni bir söz söylemeye çalışıyor. Bir internet sitesinden yakışıklı mı yakışıklı Leo Grande takma adlı bir ‘seks işçisi’ ile anlaşıyor. Çünkü Nancy Stokes (bu da bir takma isim) hayatı boyunca iyi bir seks hayatına sahip olmamıştır ve artık bu deneyimi yaşamak istiyordur.

İkili, otel odasında buluştuklarında Nancy’nin tedirginlikleri baş gösterir. Emekli öğretmen olan bu kadın, hayatı boyunca hem kendisine hem de öğrencilerine ‘iffetli’ olmayı öğretmiştir. Kız öğrencilerin etek boylarıyla, cinsel hayatlarıyla uğraşmıştır. Çocuklarının olduğu şeyi sevmemiş, kendi tekdüzeliğinden nefret etmiştir. İçine düştüğü bu yeni durum bir yandan geçmişiyle yüzleşme fırsatı sunarken, diğer yandan da Leo Grande’nin yönlendirmeleri ve biraz da zorlamalarıyla yeni sürecin kapısından da girer içeriye ürkekçe.

İlk randevuda kapı aralığında kalan Nancy için ikinci ve üçüncü randevular da kaçınılmaz olur. İkili, birlikte vakit geçirdikçe biraz daha ‘özel’ alanlarını açarlar karşılıklı. Tabii Nancy daha açık olurken Leo Grande işi gereği daha profesyoneldir ve fazla açık vermemeye çalışır. Zamanla, Nancy’nin ürkekliklerini atıp kendisini bulmaya çalıştığı, Leo Grande’nin ise ailesine dair travmalarını gözden geçirdiği tuhaf bir ilişki doğar. Ve bir noktada kontrolden çıkar.  

Öncelikle katman katman açılan, karakterlerin dünyasına ufak ufak girip bir sonraki adımını merak ettiğimiz bir metin var karşımızda. Bu bakımdan Katy Brand’ın hakkını teslim edelim. Ama kafe ve lobi dışında yüzde doksanı otel odasında geçen bir metni görselleştirmedeki mahareti nedeniyle Yönetmen Sophie Hyde’a özel bir yer açalım. “52 Tuesdays”, “Animals” gibi filmlerinin yanı sıra kısa ve belgeselleriyle de bilinen Avustralyalı yönetmen bir otel odasının dışına çıkarmayı başarıyor filmin görsel dünyasını. Kimi zaman karakterlerin içine, kimi zaman duvarların dışına götürüyor seyircinin ufkunu.

Sophie Hyde, Nancy’nin dönüşümünü de birkaç dokunuşla görsel bir şova dönüştürüyor adeta. İçine kapanık, çekingen, muhafazakar ama meraklı bir öğretmen emeklisinin bedensel dönüşümünü küçük ayrıntılarla görselleştiriyor. Kıyafetlerdeki küçük değişiklikler, saçlara ufak dokunuşlar, belki yüze iki makyaj o kadar. Abartmadan, bir karakterin içsel dönüşümün fiziksel karşılığını inşa ediyorlar ekibiyle birlikte. Bu bizim sinemamızda çok az (Hiç dememek için böyle diyelim) gördüğümüz bir şey. Karakter dönüşümüyle birlikte bedensel dönüşümün uyumu filmi çok güçlü kılıyor.

Tabi bunda Emma Thompson gibi büyük bir oyuncunun varlığı büyük etken. Oyuncunun ismini zikrettikten sonra fazla söze gerek yok ama Thompson, kadın oyunculara belirli bir yaştan sonra pek yazılmayan bir rolü yalnızca muhteşem oynamıyor, meydan okuyor adeta. “Peaky Blinders” ile tanınan Genç Oyuncu Daryl McCormack da ona hakkıyla eşlik ediyor. “İyi Şanslar, Leo Grande”, bu yılın ‘Umut tazeleyen filmler’ listesine üst sıralardan giriyor böylece.