Güneşi yitirenler

DÖNGÜ

Yollar geniş, asfalt kaygan. En hızlı taşıtlar dilediğin yere ulaştırıyor seni. Daima ileri. Döndürmek için olduğun yere. Gerisin geri…

SİLİNEN RESİM

İstanbul, denizin derinliklerinden yükselen bir masal kentidir. Resmi, yemyeşil tepeleriyle gökyüzünün maviliğine çizilmiştir. Kelleşen tepelerin üstüne, ağaçlar yerine dikilen beton duvarlarla resmi siliniyor şimdi.

CANLI YAYIN

Kuşlarsız, ağaçlarsız gökyüzü de yok. Kedisiz, köpeksiz sokakların üstünde. Televizyon ekranından izliyor insanlar evlerinde. Canlı yayınla hepsini de.

YILDIZLAR YERİNE

Kör bir adam, gözleri açıldığında sevinçle gökyüzüne baktı.

Gökyüzünü aydınlatan sayılamayacak kadar çok yıldızı göreceğini sandı. Gökyüzünü ardı ardına patlayan sayısız ateş topu füze aydınlatıyordu yıldızlar yerine.

BÜTÜNLÜK

Kenarda, köşede kalmış gölgeler, resmi iyice karartsa da bütünün keskin ışığı parıldamasını sürdürecektir.

BAKIŞSIZ

Baktığını görmezsen, gördüğüne de bakmazsın…

YENİLEN KARANLIK

Sabah aydınlığı düğün, bayramdır. Gün boyu sürecek olan. Meydanlarda toplanan insanlarla. Hep birlikte selamlayarak güneşi. Karanlığı yenen.

GÜNEŞİ YİTİRENLER

“Güneşi görebilmek için karanlığı kazıyoruz,” demişti Maden İşçisi Yasin Çelik. Karanlığı kazarken güneşi yitirdiler.

RÜZGARLA

Yüzyıllardır yerlerde süründürdüğün kadın saçının teline dokunduğunda savuruyor saçlarını estirdiği özgürlük rüzgarlarıyla…