Baş aşağı

KÖRELME

Karanlık bir odadan çıkmışçasına gözlerim kamaşıyor ışıkta. Görmüyorum. Yıllardır görmek istediğim hiçbir şeyi.

GELECEK TOPRAKTA

Güz sararan bir yüzle gelir. Öksürüp aksırarak yağan yağmurda. Toprak usta bir ressamdır. Sararmış yaprakları yeşile boyayacaktır yeniden. Gelecek baharda.

KAPILAR

Kış kapıları kapatır. Uzun sürse de. Bir kış uykusu sonrasında doğacaktır sabah güneşi. Bir bir açılırken kapılar.

YAĞMURDA

Yağan yağmurda toprak kokusu yerine zift kokuları yükseliyor. Otomobil lastiklerinin gıcırtılarıyla birlikte. Asfaltta.

BİLMEDEN

Karanlık bir odadan çıkardıklarında ışık gözlerimi aldı. Gözüm karardı. İçeride miyim, dışarıda mıyım bu karanlıkta? Bilmiyorum!

HIZLI TREN

Bir hızlı trendeyiz. Yoldaki elektrik telleri, ağaçlar, evler, kent, kasaba, köyler gibi birbiri ardına hızla geçip gidiyorken gündüzlerle geceler, ne inen var, ne binen. Durmadan koşturan trenden.

BAŞ AŞAĞI

Gökyüzü yere indi. Yeryüzü göğe çıktı. Üstümüzde deniz çırpınıp duruyor. Soğuk dalgalı. Altımızda gökyüzü mavisiz. Fırtına, sağanak, sel. Peki biz şimdi ayaklar yukarıda, başlar aşağıda yürüyerek nasıl yaşarız? Baş aşağı…

GÜZELLİK PAYLAŞIMI

Kentin yaşamak tarihi, coğrafyasıyla paylaşılabildiğince güzeldir. Bir resme, bir tabloya uzaktan bakılıyormuşçasına değil. Eşitçe paylaşarak. Güzellikleriyle zenginliklerini.