Aslan payı Okan Buruk’un

Süper Lig’de ilk yarı sona erdi ve Galatasaray, geçen sezon yaşadığı facianın izlerini kısa sürede silerek liderlik koltuğuna oturdu. 18 maçta elde edilen 13 galibiyet, 42 puan, +23 averaj… Derbi maçlarının zorlanmadan kazanılması… Başakşehir’e deplasmanda 7 gol atılması, berabere biten Trabzonspor, Adana Demirspor deplasmanlarında rakibe göre üstün olan performans… 80. dakikadan sonra atılan gollerle kazanılan Antalyaspor, Ümraniyespor, Gaziantep FK, Konyaspor, Sivasspor maçları… Tablo pespembe.

Galatasaray, Kayserispor deplasmanı dışında çıktığı tüm maçlarda rakibinden iyiydi ve bu, sezona çok sayıda yeni oyuncuyla, yeni teknik direktörle ve geçen sezondan kalan berbat hatıralarla başlayan bir takım için fena bir başarı değil. Başarıda aslan payı kuşkusuz Okan Buruk’un. Buruk, her şeyden önce transfer sürecinde yönetimle çok yakın çalıştı. Transferlerde Erden Timur ve Buruk’un yaptığı “karakter analizi” vurgusunun boş olmadığını sezon içinde gördük. Başta benim de eleştirdiğim Mauro Icardi dahil tüm transferler yatmaya değil oynamaya, kazanmaya geldiklerini gösterdiler. Buruk, ilk yarı boyunca yıldızlarını ve gençlerini iyi idare etti. 35’lik Dries Mertens’ten presçi 10 numara, 37’lik Bafetimbi Gomis’ten nöbetçi golcü performansı aldı. Lucas Torreira ve Sergio Oliveira’nın formunda tipik “Türkiye’ye düşen Avrupa yıldızı” düşüşü yaşanmadı. Icardi, Bergkamp gibiydi. Topa her dokunduğunda sahaya akıl ve zarafet kattı. Geçen sezon mecburen takımın lideri rolüne soyunan Kerem Aktürkoğlu, daha mütevazı bir role gerilemeyi kabul etti ve performansını da artırdı. Barış Alper Yılmaz, kendinden beklenen çıkışı yavaş yavaş göstermeye başladı. Geçen sezon ligin en iyi sol stoperi olan Abdülkerim Bardakcı, Marcao’dan hiçbir eksiği olmadığını herkese kanıtladı. Nelsson ve Muslera’yla birlikte ligin en güvenilir kaleci-stoper hattını oluşturdular. Sezona “takımdan ayrı düz koşu”yla başlayan, Domenec Torrent’in futbolcu olmadığını söylediği Sacha Boey, yakında büyük liglere yolcu olduğunu kanıtladı. Bence devrenin en iyi oyuncusuydu. Yunus Akgün, Adana’daki prensliğini devam ettirmesi için oyununu özellikle defansif açısından güçlendirmesi gerektiğini kabullendi. Yeni sözleşmeyi de yapınca, moral bozukluğunu üzerinden attı. Yerine oynayan Milot Rashica ise hızı, taktik sadakati ve baskı gücüyle Buruk’un oyununda ideal kanat oyuncusu oldu.

Okan Buruk’un taraftarı en çok sevindiren değişikliği, takımı topa sahip olma oyunundan sert ön alan presi ve doğrudan hücumlarda uzmanlaşan bir çehreye büründürmesiydi. Yine de ülkemizde doğru şekilde uygulanamadığı için sıkıcı, “mıy mıy” olmakla eleştirilen, “pas futbolu” olarak tanımlanan topa sahip olma oyununu geliştirmesi şu anki başarının sürdürülebilir kılınmasında önemli rol oynayacak. Çünkü Galatasaray, çok iyi sonuçlar almış olsa da aslında henüz potansiyelinin zirvesine ulaşmış durumda değil. Rahat kazanılan Hatayspor maçında bile verilen pozisyonlar 3. bölgede bitirilemeyen atakların, top kayıplarının neticesiydi ve bunlar, ancak “possession oyunu”nda aşama kaydeden takımların rahatlıkla bertaraf edebileceği tehditlerdir.

Ali Koç’un derbi sonrası yaptığı vurgu önemliydi. Lig uzun maraton. Rüzgar döner, sakatlıklar, cezalar, form düşüklükleri olur. Muslera her zaman tutamaz, Gomis her zaman atamaz, beklenmedik puan kayıpları yaşanabilir. Okan Buruk ilk yarı boyunca özellikle zor maçlarda ne kadar iyi bir taktisyen olduğunu, takıma ne kadar güven verdiğini kanıtladı ancak ligin ikinci yarısı yeni bir meydan okuma olacak. Artık ligin geri kalanının hedef takımı, “en iyi” olarak gördüğü ekip Fenerbahçe değil Galatasaray. Bu her maçın daha zor geçeceği anlamına geleceği gibi Jorge Jesus’u da yeni adımlar atmaya mecbur bırakacaktır. Galatasaray’ın ilk yarıyı lider tamamlayıp şampiyon olamadığı son sezon Reinhardt Saftig’li 1994/95 sezonuydu. Bakalım bu sezonun hikayesi nasıl devam edecek…