Güneş

MERHABA

Günaydın aydınlık sabahların, iyi akşamlar renk renk açan akşamsefalarının, rahat uykuların, güzel düşlerle kesişen parlak gecelerin İstanbul’u. Bütün bir ülke. Baştan başa bir dünya. Merhaba!

KARIŞIK

Alt alta, üst üste yaşıyoruz. Evler üst üste. Yollar, taşıtlar, insanlar. Kentin kalabalığında kim altta, kim üstte? Karışıyor birbirine.

BELİRLEYİCİ

Yaşamı belirleyicidir öykü. Yaşananlardan kesitlerle ilettikleri ve iletemedikleriyle birlikte. Çoğaltır yaşamı.

YAŞAYAMADIKLARIMIZ

Yaşananları yazmak istedim. Yaşadıklarımızın iniş çıkışlarını. Sonunda yaşayamadıklarımızın yazıldığını anladım.

TOPRAĞIN ALTINDA

Bir tünelden çıkıp bir tünele giriyoruz. Bir karanlıktan öteki karanlığa. Sabahı olmayan. Üstümüze yığılan toprağın altında.

GERİDE KALAN

Trenden bakınca geriye gidiyor ağaçlar. Birbiri ardında. Ağaçlarla geride kalıyor zaman. Hızla geçip giden trenlerle.

ARKA PENCERE

Çöplerin biriktiği sokağı karanlık basıyor akşam olmadan. Yolu kesiliyor bir kadının. Fışkıran kan süzülüyor camdan. Arka pencerede. Güneş, pırıl pırıl ışıldarken ön pencerede.

GÜNEŞ

Kış bastırıyorken gökyüzünü kaplayan kara bulutların arasından sıyrılan güneş yaza güven diyor. Karanlıkta kalan yüzüme vurarak eritiyor karları.

MUTLULUK NUTKU

Acıyı çeken bilir. Acı, ne fıtrattandır, ne Allah’tan. Çektiren insandan. Acıyı çekenler, çektireni de bilecektir. Ha bire mutluluk nutku çekenlerin baktıkça yüzüne.