Bana bir şey olursa...

Son günlerde sık sık rastlıyoruz bu cümleye basında. En son Nihal Olçok söylemiş. Bir süre önce Özgül Özel, ondan önce de Sedat Peker söylemişti.

Özgür Özel sanki biraz konuya dikkat çekmek için kullandı bu cümleyi. Hem açıkladığı bilgiler pek de bilinmeyen şeyler değildi, hem de milletvekili ve CHP’nin Genel Başkan Yardımcısı ve Meclis Grup Başkan Vekili olması nedeniyle ona bir şey olma ihtimali zayıftı.

Peki, Olçok ve Peker niye bildiklerini ya da elindeki suç delillerini kamuoyuna ya da savcılığa açıklamıyor da, bir mektup ya da video filmi olarak saklaması ve ona bir şey olduğunda açıklaması için veriyor?

Bir de işin şu tarafı var. Ona bir şey olacaksa o bilgilerden, emanet ettiği kişiye de olmaz mı? Kendi canı tehlikede ise, bilgilerini emanet ettiği kişi ya da kişilerin de yaşamını riske atmıyor mu?

Hukuki olarak konuyu ele alırsak, bir suç delilini saklamak, gizlemek de suç değil mi?

Bir de tersten konuyu değerlendirirsek, bildiğini açıklamayıp zamanı gelince açıklayacağım demek bir çeşit şantaj değil mi?

Kim ne biliyorsa açıklamalı. Bildiği bir suç değil de siyasi bir eylem, ilişki vs. ise o ilişkide kendi ya da yakınlarının da rolünü anlatarak, öz eleştiri yaparak açıklasın ki, insanlar gerçekleri bilsin ve siyasi tercihlerini ona göre yapsın. Bildikleri bir suç delili ise suçu işleyen cezalandırılsın. Bildiklerini açıklamaya cesaret edemiyorsa ya da Peker’de olduğu gibi açıklaması engelleniyorsa, açıklamaya cesaret edecek birilerine versin gizlice. Açıklayamayacak durumdaysa ikide bir “Bir açıklarsam dünya yerinden oynar” falan demesin artık.

Zaten mesele suçların, yasa dışı, ahlak dışı işlerin ve ilişkilerin bilinmesi değil yargılanması ve cezalandırılmasıdır.

Şimdiye kadar bildiklerimiz birilerinin cezalandırılmasına yetti mi? Birileri siyasi olarak ya da ahlaken mahkum edildi mi? 17-25 Aralık günlerinde bilinenler, ifşa olunanlar bir hükümetin iktidarın istifası, bir partinin yöneticilerinin yargılanmasına yetmiyor muydu? Akdeniz ve Ege kıyılarının yağmalanması, İstanbul ve Ankara’da şehir merkezlerinde yağmalanan araziler, dikilen gökdelenler, on katı para ödenen havaalanları, köprüler, otoyollar, tren yolları; yolsuzluk yapan bakanlar, milletvekilleri yeterli değil miydi yargılanmaya siyaseten birilerinin cezalandırılmasına?

Ya Anayasa ve yasa ihlalleri? Kaç kere Anayasa’yı ihlal ettiler (Ben hep darbe olarak değerlendirdim)? 28 Şubat’ı darbe olarak adlandırdılar. Bana göre de bir çeşit darbe idi. 12 Mart benzeri. Peki, 2010 yılı 12 Eylül referandumundan bu yana kaç anayasal darbe yapıldı 28 Şubat benzeri? “Atı alanın Üsküdar’ı geçtiği” seçimler, mühürsüz oyların geçerli sayıldığı seçimler, trafolara kedilerin girdiği seçimler, bir zarf içindeki üç oyun kabul edilip birinin kabul edilmediği seçimler; cumhurbaşkanının, başbakanın ve bütün bakanların devletin tüm olanakları ile seçim kampanyası yaptığı seçimler? Saymakla bitmez.

Şimdi yine Anayasa ihlal ediliyor. Anayasa bir kimse iki sefer dışında Cumhurbaşkanı olamaz diyor. Erdoğan ve AKP olur diyor. Seçim tarihi açıklanınca seçim süreci başlar diyor yasalar ve bu durumda eski yasa uygulanması gerekiyor ama Cumhur İttifakı hayır yeni yasa uygulanır diyor. Altılı masa ise bu duruma itiraz edersek AKP mağduru oynar onlara yarar, Anayasa’ya aykırı ama kabul edeceğiz diyor. Daha önce de demişlerdi. Anayasa’ya aykırı olarak milletvekilliği dokunulmazlığını kaldırdılar, milletvekilliğini düşürdüler, milletvekillerinin cezaevine atılmasına göz yumdular. Sıra kendilerine gelinde Adalet Yürüyüşü yaptılar da iktidarı biraz olsun durdurabildiler.

Şimdi yine bir Anayasa ihlaline göz yummaya hazırlanıyorlar.

Bildiklerinizi açıklasanız, suç delillerini ortaya saçsanız ne olacak? Kim yargılayacak? Kim istifa edecek ya da istifaya zorlayacak?

Latin Amerika’da görüyoruz. Türkiye’de Saraçhane Mitingi (En son olan değil ama, altmışların başındaki), 15-16 Haziran, DGM direnişi ve onlarcası ve en son Adalet Yürüyüşü hakların nasıl alınacağını, hukuka nasıl sahip çıkılacağını, darbecilerin nasıl yenileceğini göstermedi mi?