Kupon arazi yıkıldı

Depremlerde binalarla beraber, umutlar da çöküyor. Çökmeyen tek şey büyük çoğunluğun insanlığı…

Artık televizyon izlemekten de vazgeçtim. İsimlerinin önünde akademik unvanlar olan insanlar üniversitede ders anlatır gibi akademik dille konuşuyorlar ve insanlar bunlardan bir şey anlamaya çalışıyor. Kimi hoca fırsat bu fırsat depremle ilgisi olmayan kızgınlıklarını da ortaya döküyor. “Deprem kırıklarının yeri belli. Buralara tek katlı hafif evler yapalım” diyen yok. 10 milyon kişi sokakta. Elektrik yok. TV seyreden yok. Ama malum kanallar algı yaratma peşinde. Utanmazlar, “Cumhur İttifakı olarak sahadayız “ bile dediler. “Depremin sorumlusu solcular, mini etekli kızlar, Bay Kemal” demelerine ramak kaldı. Kimseyi dinledikleri yok.

Tam 3 yıl önce, 30 Ocak 2020’de bu köşede şunları yazmışım:

Türkiye’nin İstanbul’dan ibaret olmadığını yüz kere söyledik. Evet İstanbul sırada ama bazı uzmanlar bas bas bağırıyor, “Maraş Türkoğlu’ya dikkat” diye. Şimdi yetkililer kalkmış “Elâzığ’a 2 bin konut yapacağız” diyor. 41 kişi öldükten sonra. Samimi olsalar yarın Türkoğlu’ya, Antakya’ya gider, yıkılacak evleri tespit edip acilen kimse ölmeden yeni yerleşimler yaparlar. Ama bırakın önlem almayı nedenleri bile araştırmaya yanaşmıyorlar Mecliste. İktidar sahiplerinin sorumluluk almaya hiç niyetleri yok. Bir tarafımızda müthiş bir insanlık, bir tarafımızda müthiş bir fırsatçılık var. Bu kafayla biz daha çok insanımızı kaybederiz doğal afet deyip aklanmaya çalıştığımız ihmallerde. Tüm hücrelerimize kadar sallanıyoruz. Bakalım kim düşecek.

Biz halen, kupon arazi peşinde koşanlara, deprem hattı üzerine 15 katlı binaları dikenlere; hırslarıyla aptallıkları, olmayan vicdan ve mantıklarını daha da köreltmişlere oy verirsek bu yazıyı 2-3 yılda bir, tekrar yazmak zorunda kalacağız ne yazık ki.