Yer sarsılıyor

KIŞ

Havalar soğudu. Kış, yoldan, belden, evlerimiz üstünden. Rüzgarı takıp peşine. Savruluyor her yerden. Sokuluyor içimize. Sinsice.

ŞİİR EŞİTLİKÇİDİR

Aşktır şiir. Yaşama sevdalıdır.  Ortak sözlerden uzak durur. Özgürlüğün resmini çizer yaşadıklarımızdan. Varacağı yer, eşitlikçi bir yaşamdır. Şiir eşitlikçidir.

KAPALI

Kar kapattı her yeri. Kış uğulduyor rüzgarla. Sesimiz duyulmuyor. Ne içeriden, ne dışarıdan. Kapatıldığımızdan ses geçirmeyen odalarda.

KIŞ GELDİ YA

Bütün bir yıl ekranı karart, sesini kıs herkesin. Kış geldi ya, diyor ki: Evlere kapanmaktan, boğaz olmaktan kısıktır sesi hepsinin.

CEP DELİK

Herkesin eli başkasının cebinde. Cepler delik ama. İçinden hızla akıyorken zaman.

RESİM

Hiç resim çekmedik. Ne kadar yan yana geldikse. Şimdi olsa selfi çekerdik yan yana geldikçe.

YER SARSILIYOR

Yer sarsılıyor ne zamandır. Dünya tersine dönüyor olmalı. Bir yandan savaşlar, füzeler, obüsler, bombalarla, bir yandan deprem altüst ederken toprağı. Hiç düşünmeden altta kalacak olanları.

KARANLIK BASINCA

Karanlık bastıkça yalnız kalmamak için bakıyorum aynaya. Ayna resim vermiyor karanlıkta. Kendimle baş başa  kalırken bastıran karanlıkta.

SÖZLERİ VAR

Ne çok dost, ne çok arkadaş. Birlikte yola çıktığımız. Omuz omuza, el ele, kol kola birlikte yürüdüğümüz. Hiçbiri yok artık. Gölgesiz, sessiz. Yollar ıssız. Yalnız sözleri var kitaplarda.

YAĞMUR SONRASI

Yağmurdan sonra çiçekler açacak. Kuşlar uçacak sığındıkları ağaçların dallarından, saklandıkları çatıların altından. Karıncalar kuruması için çıkaracak toprağı yer altından. İnsanlar kapandıkları evlerin karanlığından fırlayacak sokaklara. Güneş açtığında.