Çadır

Yıkıldık. Enkaz altında kalan yakınlarının seslerini duymalarına rağmen yardım edememiş insanların kulaklarından annelerinin, babalarının, çocuklarının, eşlerinin yardım çığlıkları hiç gitmeyecek. Gerçek, küçücük ekranlardan gördüklerimizden çok daha fazla. Kalanların kimi göç etti ama büyük çoğunluk, milyonlarca kişi doğup, büyüdüğü yerlerde enkazların, yıkılmak üzere evlerinin başında, yakınında beklemeye devam ediyor. Kalanlar yaşamak zorunda.

Ne istiyorlar?

Kupon arazi mi?

Hayır, çadır.

4 katlı ev mi?

Çadır, sadece çadır.

Daha fazla borçlansınlar diye arttırılan kart limiti mi?

Değil kardeşim, çadır. Bildiğimiz, kumaş, büyük küçük fark etmez, kafasını sokacağı bir çadır.

Cep harçlığı, asfalt yol, ebeveyn banyosu isteyen var mı?

Yok canım. Tek istekleri çadır. Sobalı, sobasız, direkli, direksiz fark etmez. Üstü kapalı olsun yeter. Bir çadır.

Uyumak için, ısınmak için, tuvalet için, acısını tek başına yaşamak için bir çadır. Bölgeye gelip “kader planı” diyenlerin yüzünü görmemek, kendini tutamayıp iki laf etmemek için çadır.

Var mı?

Yok.

“Şerefsizler, namussuzlar, solcular, bozguncular” deseniz de, bir kişi bile açıkta ise, yok işte, yok.

2023 yılında tarım toprağında 40 katlı gökdelen var, toplanma alanında AVM var, felaketi fırsata çeviren borsacı, arsacı var, hırsızken arsız olan var, yakaran depremzedeye söven soysuz var, ama çadır yok.