Bir sabah

BİRİ

Arkada yıkık dökük bir kent. Üstte yıkık bir gök. Önü boşluğu dolduran deniz. Ufukta ne bir kayık, ne bir gemi. Kumsalda yalnız biri.

KUŞ ÖLÜMÜ

Kuş uçarken ölmez. Kanat çırptıkça yükselir. Ufuk açar. Yerde ayağı sürçer, kanadı kırılır, kalır kaldırımda. Ölür gider ayaklar altında.

SABAH OLUNCA

Her çiğ tanesi yıldızların ışığını yansıtır. Güneşin sofrasında. Yırtılır karanlık. Sabah oldu mu?

KOL KOLA

Yan yana. İç içe. Evlerle insanlar. Üst üste biniyor. Gökyüzüne yükselerek binalar. Yerle bir olunca. Ölenlerle. Kol kola.

GÜLER YÜZÜYLE

El ele, kol kola. Sarılınca birbirimize. Çamurundan, taşından, karasından eleyince toprağı. Aydınlanacak yeryüzü. Güneş gibi. Sapsarı. Kıpkızıl. Güller açan güler yüzüyle.

GÜNEŞSİZ

Ne gökyüzü ne güneş görünüyor. Beton duvarlarla çevriliyiz. Çelik levhalardan, cam kulelerden yansıyan ışıkta. Göz kamaştırarak. Duvarlara toslayan kalabalıkta.

BİR SABAH

Sesini duyuyorsun uyandığında. Soluğunu ensende. Seni saran gövdesiyle. Ağırlıksız. Uçucu. Seni de uçuran. Bir sabah. Uyandığında.

İYİ SABAHLAR

Karanlığın yiyip bitirdiği günler geçecek. Taze bir sabahta. Yükselen göğün altında. Serilerek toprağın üstünde. Güneşlenecek insanlar. Karanlığı sıyıran aydınlıkta.

YARI KARANLIK

Karanlık körse ışık da tam görür sayılmaz. Gölgeler oluşturur. Kararır. Gün ortasında. Siyah-beyaz. Yarı karanlıkta.