Baharı buduyorlar

SABAH ÇAĞRISI

Bir alaca karanlıkta deniz tek başına. Ne bir martı, ne bir gemi. Yalnız tek bir ışık karşı kıyıda. Yanıp sönerek ayna tutuyor dağılmayan karanlığa.

EL BİRLİĞİYLE

Şiir yaşamı yaz bahçesine çevirir. Kışın darlığından. Enkazdan kurtuldukça. Enkazlardan. El birliğiyle.

DAYATMA

Öykülerimde yaşananları/yaşadıklarımızı anlattım hep. Bize yaşatılanların penceresinden. Dayatılan yaşamların aynasından bakarak.

TALİH KUŞU

Dinleyin beni. Yazıyorken seni, beni. Yıkımın bedelini. Acının tarihini. Talihin mutluluğa dönmesi için. Döndürerek zamanı.

BİR AVUÇ SU

Bir avuç sudur öykü, yüzüne çarpınca serinleten. Bir avuç su kiri, pası temizleyen. Çekip alarak acıları.

BOYAMA KİTABI

Göğü maviye boyarsan deniz mavileşir mi? Kıyısına dikilen beton duvarların çevresini yeşile boyarsan çayır çimene dönüşür mü? Güneş olmazsa, çiçekler açmazsa...

BAHARI BUDUYORLAR

Kuş seslerinin yerine elektrikli testerelerin vızıltısına uyanıyoruz sabahları. Kolları kesiliyorken ağaçların. Baharı buduyorlar şimdi ağaçların yerine.

GÖKYÜZÜ PERDELENDİ

Beton binalar yan yana, üst üste, sıkışarak, sıkıştırarak kapattı her yeri. Gökyüzü perdelendi. Ne bir bulut, ne bir kuş. Camlarında yansıyan bulutlarla uçmayan kuşlar.

BAHARSIZ

Taş taş üstündeki enkazın toprağı savrulurken selin çamuru sıvılaşıyor. Ne çiçek açan bir ağaç kaldı şimdi, ne baharın geleceği.