Sana bana dair

KAN KIRMIZI

Karanfiller açıyor bir bir bahçelerde. Kırmızı güllerle. Tarlaları bürüyorken gelincikler. Kış boyu dökülen kanın rengiyle. Unutulmasın diye öldürülenler.

BİR SOLUKTA

Toprak, su, hava seninleyse. Varacağın her yer, ulaşmak istediğin yer olmalıdır. Soluk soluğa kalacak olsan da. Bir solukta.

BAHARIN RENGİ

Papatyalar sarı bir yorgan gibi yayıldı toprağa. Gökyüzü mavi örtüsünü çekti üstüne. Yeşillendi ağaçlar, yerdeki otlar o zaman. Şenlendi kentin siyah-beyaz sokakları. Kıştan kalan.

USUL BİR YAĞMURDA

Toprak gençleşecektir taşı kaldırdığında. Tohum yeşerecek. Fidanlar sürecek. Çiçeklerini açarken usul yağmurlar. Çaktırmadan şimşeklerini.

BAHAR KUCAKLAMASI

Ellerini, kollarını kaldır. Gökyüzüne bak. Ne kadarını görebiliyorsan. Toprağa çök. Çiçekleri kokla. Ne kadarı varsa. Yeter ki bahar ulaşsın sana.

KALABALIK TÜKENMEZ

Gökyüzü, deniz, dağ, ırmak birlikte karşılayacaktır sabahı. Omuz omuza duran ağaçların ormanıyla. Islık çalarak, şarkısını söylerken rüzgar. Sen de katıl onlara. Tükenmeyen kalabalığınla.

SANA BANA DAİR

Bir şiir söylenecek sana, bana dair. Halk içinden halk için. El ele, kol kola yürüyen kalabalıkla.

HALK OZANLARI GİBİ

Akar sular, nasıl dönüp dolaşıp denize ulaşıyorsa, aradığını bulmak için dönüp dolaşacaksın sen de. Bıkmadan. Sonunda sevdiğine kavuşacak olan halk ozanları gibi.

HEPSİ DÖKÜLÜR

Kışın kar örtse de saçılan pislikleri. Yaz gelince ortaya dökülür hepsi. Kışın bedel ödeyenlerle ölenleri.