Oyun, ilkeleriyle güzel

Süper Lig maçlarında bazı oyuncuların sergilediği davranışlara tanık olunca, insan ister istemez teknik direktörlerin takımlara ne gibi katkılar yaptığını sorgulamaya başlıyor. Sahada futbolcuların oyunun temel ilkelerine ters hareketleri bir yana teknik direktörlerin maçlardan sonra yaptığı açıklamalar, bu anlamda ciddi soru işaretlerine yol açıyor...

Oyuncunun saha içinde topun ve rakibin durumuna göre pozisyon alışı ve topa müdahale ediş ya da topu kullanma biçimi bireysel taktik olarak isimlendirilir.

Buna göre, savunma oyuncularından, sırtı kaleye dönük rakip oyunculara müdahale ederken faullü harekette bulunmamaları beklenir. Zira sırtı kaleye dönük bir oyuncunun tehlike yaratma şansı yoktur. Savunma oyuncusu böyle bir pozisyonda rakibini kontrollü şekilde yani faul yapmadan baskı altına almalı ve rakibinin yüzünü döndürmemeye çalışmalıdır.

Maçlarda karşılaştığımız durum ise genellikle farklı oluyor. Savunma oyuncusu sırtı dönük rakibine arkadan gereksiz sertlikte müdahalede bulunup faule yol açıyor. Böylece,

ortada hiçbir tehdit yokken, sırtı dönük pozisyondaki oyuncuya yapılan gereksiz faulle rakip, kazandığı serbest vuruş sayesinde tehlike yaratma fırsatı elde ediyor.

Bir de sırtı dönük rakibine kayarak müdahalede bulunan oyuncular var ki onlar, rakip takıma serbest vuruş kazandırmakla kalmıyor bir de çoğu zaman kart görüp dengeleri bozarak oyunun gidişatını etkileyebiliyor. Tabii bunu ceza sahası içinde yaptıklarında o serbest vuruş penaltıya, kartın rengi de kırmızıya dönüşebiliyor.

Ne var ki, bu gerçeğe karşın maçlarda, “Savunma oyuncusu son çare olmadıkça asla yere yatarak müdahalede bulunmamalı, özellikle sırtı kaleye dönük oyunculara da asla faul yapmamalı” şeklindeki temel savunma ilkesinin sürekli olarak unutulduğunu ya da ihmal edildiğini görüyoruz.

Bu hata, oyuncular ve teknik direktörler tarafından genellikle, “bir anlık konsantrasyon kaybı” ya da “bir anlık dalgınlık” şeklinde gerekçelendiriliyor. Oysaki böyle pozisyonlarda oyuncuların, rakiplerine nasıl müdahalede bulunacakları ya da rakiplerini nasıl kontrol altında tutacakları refleks davranış haline getirilmeli.

Teknik direktörler nedense, çok sık yapılan bu hatanın önünü bir türlü alamıyor. Görmüyorlar mı, farkında mı değiller, önemsemiyorlar mı, yoksa biliyor, görüyor ama oyuncularına söz mü geçiremiyorlar ya da bunun farkında bile olamayacak kadar yetersizler mi? Hepsi de birbirinden beter ihtimaller…

Mesela Alanyaspor-Galatasaray maçında, sarı-kırmızılı ekibin Kanat Savunmacısı Sacha Boey, ceza sahası içindeki rakibine kayarak müdahalede bulunmak isterken penaltıya sebep oldu.

Penaltının yanı sıra kırmızı kart da görebilirdi. Çünkü kayarak müdahaleye başladığı zaman oyuncu, bedenini kontrol etme şansını büyük oranda yitirir ve rakibine istemsizce de olsa kırmızı kartlık bir temasta bulunabilir…

Teknik direktörlerin oyuncularına ilk öğreteceği şeylerden biri, özellikle ceza alanı içinde, -başka hiçbir çare kalmadıkça- rakibe kayarak müdahalede bulunmak gibi riskli bir hareketten kesinlikle kaçınmaları gerektiği olmalı. 

Temel savunma ilkesi gereğince, oyuncular her zaman rakiple/topla kendi kaleleri arasında bulunacak şekilde pozisyon almalıdır. Zaten bu şekildeki pozisyonlarını kaybetmedikleri sürece rakiplerine kayarak müdahalede bulunmaları gerekmez.

Bunlar altyapıda öğrenilmesi gereken işler. Sahadaki aksaklıkları, konsantrasyon kaybı ya da dalgınlık gibi bahanelerle açıklamak, temel ilkelerin özümsenmesini engellemekten başka bir işe yaramaz. Her gün saatlerce antrenman yapıyorlar. Dolayısıyla oyunun temel ilkeleri oyunculara öğretilmekten öte, özümsetilmeli…

Teknik direktörler, maçları arzu, istek, hırs gibi manasız/boş kavramlar ya da hakem kararlarıyla açıklamak yerine sahada yetersiz kalan oyuncularına bakmalı ve onların hatalarından sıyrılıp kendilerini geliştirmelerine katkı sağlamaya çalışmalılar…

Temel ilkeler, sadece başarıya giden yolu kolaylaştırdığı için değil, oynayanın ve izleyenin oyundan çok daha fazla keyif ve zevk almasını sağladığı için de önemlidir…