Mayıs sabahı

NE DERSİN

“Arkanda bıraktığın kentlerin hiçbiri senin değildir” demiş Nezihe Meriç. “Onları bir daha göremeyeceğini bilirsin” diye de eklemiş. Ya o şehirler seni görmeye kalkarsa bir gün…

YENİ BİR GÜN

Her gün, yeni bir gün olmalı. Gün aydınlanır aydınlanmaz. Yollarda, fabrikada, okulda evde. Pencereden baktığında.

YENİDEN

Şiir senin evin. Yıkılsa da. Yıksalar da. Yeniden yapılacak. Yazılacak yeniden. Kuşlarla. Gök ve deniz. Martılarla.

YÜKSELME

Rüzgar uçsun, su savrulsun. Toprak kabarırken. Gagasında taşır tohumu kuşlar. Yeşertir dağı, taşı. Yeryüzü gökyüzüne ağar.

KARA OYA

Kızın başında yazma. Allı güllü. Her yana. Kız gülmüyor ama. Oyası kara. Yüzünü gölgeliyor. Yüzünde açılan bir yara.

HAYKIRI

Başın eğilmeden ayağa kalkacaksın. Haykırarak. Emeğin/emekçinin yarattığı bütün güzelliklerle zenginliklerin eşitçe paylaşılacağı sabaha kadar.

SÖZÜMÜZ VAR

Söylenecek çok sözümüz var. Söyleyecek çok sözcük. Kışın karanlığını. Baharın aydınlığını. Söylüyorsak. Söyleyebiliyorsak.

BAHAR GELİNCE

Bahar gelince, çiçekler açınca kalabalıklar doldurur sokakları. Ardında bırakarak yıkıntıları. Ya bir duvar ya da çıkmaz bir sokak kesmezse yollarını.

MAYIS SABAHI

Kara bulutları delerek yepyeni bir güneş doğacak. Başını kaldıran çiçeklerle. Karanlıktan sıyrılan. Cilalanarak sokaklar aydınlıkla. Yepyeni bir güneş doğacak. Toplanan kalabalıkla. Bir sabah. Mayısta…