Yayılma

SENLE BEN

Senin olduğun yerdeyim ben. Benim olduğum yerde sen. Karanlıkta. Aydınlıkta. Kalabalıkta. Issızlıkta. Yağış olsa da. Güneş çıksa da…

KARANLIK SÜRÜYOR

Karanlığı hangi renge boyasam olmuyor. Ne mavi, ne sarı yetmiyor. Hangi ışığı yaksam. Açmıyor gecenin kapısını. Güneş doğmadıkça…

GÖLGE KENT

Gölgeleri kalıyor. Evin, ağacın, bahçenin. Sokaklarla caddelerin. Taşıtlarla birlikte. Anıtların. Kalabalığın gölgesi. İç içe. Üst üste. Bir tek. Yıkıldıkça kent. Yıktıklarında seni.

AYRILIK

Tren uzaklaştıkça kent küçülüyor. Terk ediyor beni. Dağlar, tepeler, göller, ırmaklar aşıyoruz. Düzlüklerden geçerek. Karanlık tünellere girip çıkarak. Üstüme büyüyerek gelen başka bir kente doğru.

KOYDA

Ne güzeldi o gün. Kuytuluğunda denizin. Koynun gibi ılık koyda. Sessizce durup hayale dalmak. Rüzgarlara kapalı. Fırtınalardan uzak.

BAŞ AĞRISI

Başın da mı ağrımadı, görmedin. Dün kutusu 5 liraya satılan asprinin 55 lira olduğunu. Başı ağrıyorken herkesin. Susman, başı ağrıyanlara aldırış etmemen ondan mı?

UZUNLUK

Günler uzuyor. Geceler kısalacak. Azalsın diye karanlık. Güneş açtığında uzayacak aydınlık.

YAYILMA

Leylak zamanı. Yağmurlar geçti. Güneş çıkacak. Leylaklar açacak. Kokusu yayılacak esen rüzgarla. Bizim bahçeden. Her yana.

KİTAP

Kitap yaşamı yeniden yaratır. Acısı, sevinciyle. Hüznüyle, hayalleri, düşleriyle. Çoğaltarak sevgiyi, birlikteliği, sevdayı. Yeniler yaşamı.