Safları yeniden düzenleme zamanı

Çarşamba günü AKP grup toplantısında konuşan Erdoğan artık geniş kitlelerce çok iyi bilinen saldırgan üslubuyla muhalefete saldırdı. Bir saatlik konuşmanın sadece son on dakikası ekonomiye ayrılmıştı. “Ekonomist” Erdoğan’ın ekonomi, dolayısıyla halkı içine ittiği durum hakkında daha ayrıntılı konuşması, “nas” üzerine yürüttüğü demagojinin sonuçları üzerine bir şeyler söylemesi beklenirdi. O ekonomide “güçlü bir kadro” kurduklarından vb. söz etmekle yetindi. Asgari ücrette birkaç ay sonra açlık sınırının altında kalacak artışı da övünerek anlattı. En düşük memur maaşı ise yoksulluk sınırının yaklaşık 11 bin TL altında kalacak. Emeklilerin durumu ise tam bir dram.

Erdoğan iktidarı açısından gerçeklerle yüzleşme dönemi başlamış bulunuyor. İktidarı döneminde halkı yüksek enflasyona, hayat pahalılığına, derin yoksulluğa ve açlığa mahkum eden, halktan alıp para babası zenginlere veren, yakında uygulamaya başlayacağı daha saldırgan ekonomi politikaları ile işçi ve emekçilerin durumunu daha da çekilmez hale getirecek olan iktidar, siyasi saldırılarında da kademe atlamış durumda. Gazeteciler aleni dövülüyor, seçilmiş milletvekili cezaevinde tutuluyor, gerçekler üzerine haber yapan TV kanallarına ceza yağdırılıyor, Cumartesi Anneleri üzerinde terör estiriliyor, Kandil ve terör bahanesiyle Kürt siyasetçilere saldırılıyor, tüm muhalefet “terör sevicisi”, “uçkur düşkünlüğü” ile suçlanıyor vb.…

Sözün kısası Erdoğan iktidarı kendi yaratığı enkazı halkın üzerine yıkmak için bugüne kadar yapmakta olduklarına hız, yaygınlık ve daha fazla şiddet katarak sınıf atlatıyor. Düzen muhalefetindeki moral bozukluğu ve dağınıklığın iktidarın işini kolaylaştırdığını, saldırılarına ve demagojilerine seçimler öncesine göre daha çok etki kazandırdığı bir gerçektir. Ancak bu “zafer sarhoşluğu” uzun sürmeyecektir. İktidarın ne ekonomiye istikrar kazandırma ve halkın hoşnutsuzluğunu yatıştırma, ne de politik bölünmüşlüğü ortadan kaldırma olanağı bulunmaktadır. Aksine çelişkilerin ve gerginliklerin derinleşeceği bir dönem yaşanacaktır. Meclisteki gerici blokun varlığına rağmen bu gerçek değiştirilemeyecektir.

İktidar gerici, faşist yönelimini sağlamlaştırmak, egemen kılmak için anayasa değişikliği konusunda hamle yapmaya hazırlanıyor. Bunu, fiilen dağılmış bulunan 6’lı masanın bazı unsurlarını da peşine takarak başarabileceğinin hesabını yapıyor. Mecliste bu hesabın tutup, tutmayacağını yaşayıp göreceğiz. Ama emek, demokrasi ve barış güçlerinin özellikle emekçi kitleler içerisinde yürüteceği çalışma, muhalefeti gerçek sınıf temeline oturtarak, kitlelerin inisiyatifini harekete geçirerek yükselteceği muhalefet, emekçi halkın gerçek güvencesi olacaktır.

Kuşkusuz demokrasi güçleri seçim sonuçlarını değerlendirecek çalışmalar içerisine girecek, eksiklerini ve zaaflarını tespit edeceklerdir. Ama burada temel sorun şudur ki: Bu eleştiriler dağılmaya ve güç kaybetmeye değil, güçleri toparlamaya, zaaf ve eksiklikleri yenmeye, mücadelede atılım yapmaya hizmet ederse işçi ve emekçi halkın ilerlemesine yardım edecektir. Bilinmelidir ki savaş değil, bir muharebe kaybedilmiş, karşıdaki düşman da ciddi kayıplara uğramıştır. Şimdi safları yeniden düzenleme, siperleri sağlamlaştırma, saldırıları püskürtme zamanıdır. Düşmanın genelkurmayının kendi tabanını ve kitle desteğini bataklığa sürükleme dışında bir taktiği bulunmamaktadır.

Halk güçlerinin üzerlerine düşeni yapması durumunda; geçen her saat, gün, hafta ve ay, bugün zafer şarkıları söyleyenlerin güçten düşecekleri, bir biçimde ikna ederek arkalarında topladıkları safları erimekten kurtaramayacakları, bu safların -saflıkla karıştırılmasın- karşı tarafa attıkları kurşunların kendilerini vurmaya başladığını fark edecekleri bir süreci hızlandıracaktır. Şimdiden bindirilen zamlar, vergiler, açlık ücreti dayatmaları açlığı ve yoksulluğu yaygınlaştıran, daha yıkıcı hale getiren saldırılardır. Şimdi derlenip toparlanma, safları yeniden düzene koyma zamanıdır.