Küllerinden doğdular

İÇİMİZDE

Perdeyi açsam da, kapasam da odanın karanlığı değişmiyor. Duvarlara sıvaşmış. Eşyaları kuşatmış. Odanın ortasında. Dev top oturuyor. Gözümü açıp kapasam da… İçimizde.

KÜLLERİNDEN DOĞDULAR

30 yıl oluyor 33 canı yaktılar. Canlarımızı. Yüreklerimiz yandı. Bugün de yangın sürüyor. O gün bugündür ne bir şarkı, ne bir türkü, ne bir şiir yandı. Yakamadılar. Çünkü onlar küllerinden doğdular.

PATLAMA

Pompa üstüne pompa. Şiştikçe şişirirsen patlar. Bastırdıkça basılır mı sanıyorsun? Aslında yayılır. Çevreni sarar. Boğar seni.

ODA IŞIĞI

Her sabah açılır kapılar güne. Eler zamanı. Kapanır kapılar geceye. Işıyınca odalar. Delinir karanlık. İçeriden de, dışarıdan da…

BIRAKMADAN

Gün solmadan sokakta olmalısın. Karanlığa kalmadan. Tutması için elinden aydınlığın. Işıtarak yüreğini. Bırakmadan düşlere…

BAYRAMDIR

Bütün pencerelerin ardına kadar açık olduğu gün bayramdır. Işığın parlattığı eşyalarla. Olgunlaşan meyvaların kokusu yayılırken ortalığa. Perdelerin ardına gizlenmeden.

YANSIMA

Karanlık nice çökse de gün aydınlanacaktır. Bataktan sıyrılıp sisi dağıtarak. Sulardan yansıyan duru bir aydınlıkla.

BİN AĞAÇLI YAZ

Dün kollarını kestikleri ağaçlar yeşerdi. Bir kol yerine bin yaprakla kollarla. Bir ağaç yerine bin ağaca döndü yaz. Gölgelenerek yolları.

SABAH ÇAYI

Sabahın buğusu sıcak ekmek kokusuna karışır. Dağıtır karanlığı. Parlatır camı. Kapılar açılır. Sabahın serinliği dolar içeri. Silinir gecenin kiri pası…