Tam yokluk

YOL GÖSTERİCİ

Yol göstermeye kalkıyorsun. Hangi yol nereye çıkar bilmeden. Bakmadan bulutların akışına. Sabah çiği altındaki çiçeğin açışına. Rüzgarın esişine. Kulak asmadan kedinin miyavlayışına, köpeğin havlayışına. Görmeden. Göstermeden.

PAKETLİ

Buğday başakları rüzgarda salınırken ekmek birilerinin elinde. Irmaklar gürül gürül akarken su şişman damacanaların dibinde. Paketli…

SICAKLARDA

Sıra sıra ağaçların gölgesinden yürürdük. Kaldırımda. Sıcaklarda. Yaprak hışırtıları arasında. Rüzgarla. Sıra sıra beton binaların yanından yürüyoruz şimdi. Kaldırımda. Sıcaklarda. Duvarın altından. Ne gölge, ne rüzgar sızdıran var aralarında.

YÜRÜDÜKÇE

Yol, yürüdükçe uzar. Havasına, suyuna yürüdükçe ulaşırsın. Yürüdükçe manzaran değişir. İnsan insana kavuşur. Yürüdükçe.

AKARSU

Akan su kirlenmez. Durular aktıkça. Gökyüzünü sürükler üstünde. Bulutları koşturur. Ağaçları kaydırır bir bir. Otlar fışkırır. Çiçekler açar renk renk. Kelebeklerle.

LEKE

Bir gölgeydi artık. Üstüne basılan. Çiğnenip geçilen bir gölge. Elsiz, ayaksız. Yüzü gözü olmayan. Güneşte yere dökülmüş yağ lekesi gibi gittikçe yayılan.

TEPEDEKİ EV

Tepedeki evin gök kubbedir tavanı. Bir top güneş doğar içine odaların. Gün evrilince geceye, yıldızlar doldurur odaları. Sarı bir ay yalıyorken duvarı.

MASAL BİTTİ

Gökten üç elma düştü. Birini masalı anlatan yedi. Birini ben. Masalı dinleyen. Masalın önünden başka kimse geçmedi. Üçüncü elma yerde kaldı. Orada çürüdü gitti. Masal da bitti.

TAM YOKLUK

- Neyin var?

- Hiçbir şeyim!

- Neyin yok?

- Her şeyim!