Yaşıyoruz işte

GÖLGE AVCISI

Güneşten uzaklaşmak için gölgelere sığınıyoruz. Sıcakta yürürken. O gölge senin, bu gölge benim. Kimi uzun soluklandırıyor. Kimi kısa. Gelip geçiyor. Koşar adım yürüyorum. Gün boyu uzayıp kısalan gölgeleri yakalamak için sokakta.

AŞILAMIYOR

Sıcağı aşamıyor ne gölgeli yollar, ne sulanan dükkan önleri. Kalabalığın doldurduğu çarşılarla caddeleri. Beton yığını bahçesiz evleri.

TARTI

Bir zamanlar güneşin yakmadığı, gölgelerin gece karanlığına dönüşmediği günlerde gülü gülle tartarlardı. Kanı kanla tartmak yerine.

YAŞIYORUZ İŞTE

Neler yaşadığımızı sorma. Dün protezimin ön dişlerinden üçü kırıldı. Önü boşlukta kalan protez ağzımda takırdamaya başladı. Çaresiz yapıştırıcıyla sabitleştiriyorum. Gözlük sapının vidası gevşemiş. Kulağımdan sarkıyor. İkide bir düşeyazıyor gözlük. Sapı elimle döndürüp kulağıma yerleştiriyorum. Her gün bu böyle. Yaşıyoruz işte.

YENİ BİR FOTOĞRAF

Çekilen fotoğrafların hiçbirinin hükmü yok. Manzaraysa her gün bir yenisi ekleniyor. Değişiyor. Gelip geçenlerse beşse ona çıkıyor. Kalabalıklaşıyor. Her günümüz yeni bir fotoğraf.

AÇ AÇINA

Bir kilo peynirin 200-250 liraya satıldığı yerde: “Bir kilo peynir mi, kitap mı?​” diye sorduklarında öncelik bir kilo peynirde mi olmalıdır? “Aç açına kitap okumaktansa…” diye düşünüldüğünde.

BELİRSİZ

Çelenk örüyordu adam. Sabahın erinde. Sıcak basmadan taze defne dallarının arasına renk renk tozlu çiçekler yerleştirerek. Islıkla. Bir yanıyla hüzün, bir yanıyla neşe veren. Düğüne mi, mezara mı hazırlandığı belli olmayan çelenge.

SENİNLE

Bir denizin kıyısındayız ikimiz. Sıcaklar bastırıvereli. Su serpiliyor içime. Derin bir soluk alırken seninle. Düş mü, gerçek mi demeden. Seninle.

SES VEREN BİR ŞİİR

Yılmaz Gruda sesini şiirine katmış bir şairdi. Yenilikçi şiirimizin coğrafyası ve tarihi içinde yer alan şiirleriyle davudi bir sesle seslendi. Sese ses, şiire şiir katmıştır.