Baba-oğul

Ha “Faiz sebep, enflasyon sonuçtur” demişsin, ha “Enflasyon sebep, faiz sonuçtur” demişsin, ikisi de aynı kapıya çıkar. Sebep, emek sömüründen beslenen vahşi kapitalist ekonomi, sonuç, işçiler, emekçiler, emekliler, kadınlar, çocuklar için yoksulluk ve yoksunluktur. Bir yanda ülkenin şanslı ve değerli yurttaşları listelerinde milyar dolara sahip olma yarışı kızışır diğer yanda bir ekmek fazla alabilmek için mücadele eden emekçinin üzerine toplumsal olaylara müdahale aracı(?) ile su sıkılır. Bir yanda, el değmemiş koylara demirlemiş teknelerde, çok uzaklarda çalışan makinelerini kameradan izleyen şanslıların “Bas, bas paraları Leyla’ya” türküsü eşliğinde buzlu içkiler yudumlanır, diğer yanda yaz tatilinde çalışıp tatil parası almak için çabalayan emekçi en azından bir pazar günü, Payas’ta çadır kurma hayaliyle, Antep’in Kavaklık’ında, Dülük’ünde çiğ köfte yapmaya razı, ter döker.

Böylece toplumsal huzur sağlanmış, sosyal yaşam dengesini bulmuştur. Patron kontenjanından milletvekili, belediye başkanı olmuş sağcılar, aslan demokratlar, sosyal dengenin bu şekilde sürmesini, maazallah bir aksilik olursa, kabak zaten emekçinin başında patlamış olduğundan, kabağın büyüğünün sadece kendi başlarında patlayacağını bilir ve seferber olur. “Cami, okul” yaptıran patrona övgüler dizilir. Oysa “hayır” olarak yapıldığı söylenenlerin yarısı devlete verilecek vergiden, diğer yarısı işçiden kesilen yevmiyeden sağlanır.

Tekere çomak sokan(?), “Bu ne biçim sosyal denge” diyen işçiye, emekçiye paraları gece kulüplerinde yiyen “baba” ile trafik ışıklarında kağıt mendil satan “oğul” ilişkisi hatırlatılır.

Sonuçta, Antep’te direnen isçi Ahmet, Mehmet, Ali kazanır.

Kazandığı, bir dilim ekmekten daha fazlasıdır.