Tek tutarlılığı soygun!

“Açıklanan program ne kadar tutarlı?​”

Son sözü Saray’ın söylediği… Saray etrafındaki sermayenin ve siyasetin çıkarına göre hemen makas değişikliğine gidildiği bir ortamda programların bir hükmü var mı?

Bu sorular çok haklı olsa da… Programı tartışmaya buradan başlanmamalı.

Programın ana kolonuna bakılmalı. Çünkü her ekonomik karar birilerine fatura, birilerine sermaye aktarımıdır. 

Örneğin ‘düşük faiz’ kararı… Yüksek enflasyon göze alınarak tercih edildi. 

Bu tercihin sonucu düşük faiz, ‘ucuz kredi’ üzerinden birilerine servet aktarıldı. Enflasyon yükü ise emeğin, sabit gelirlilerin sırtına yıkıldı.

Ya da değersiz TL üzerinden ihracat kararı…

Emeği değersizleştirdi, yoksulluğu derinleştirdi, gelir eşitsizliğini büyüttü; ihracatçıyı ise zengin etti!

Bilinçli soygun ve servet transferinin yolu açıldı.

Şimdi OVP’ye de bu gözle bakalım.

SOYGUNA DEVAM

Program üç sac ayağı üzerine oturtulmuş; para politikası, maliye politikası ve yapısal reformlar. 

İlki para politikası… ‘Sıkılaştırma’, ‘Fiyat istikrarının sağlanması’ gibi hedeflerle duyuruldu.

Meali: Para musluğunu kıs, fiyat artışlarını kontrol et, enflasyonu düşür.   

Nasıl olacak?

İç talep baskılanacak. Yani insanların harcama yapması azaltılacak.

Faiz yükselecek. Kredi bol olmayacak, ücret ve maaşlar fazla zam görmeyecek vs.

İkinci ayak maliye politikasına gelince… Bütçede, tasarruf tedbirleri alınacak.

Meali: Sosyal yardımlar azaltılacak. Yatırım ve tüketim harcamaları kısılacak, vergi artışlarıyla barikatlar kurulacak.

‘Her iki sac ayağının faturası ne olacak?​’ diye sorarsanız cevabı net: Ekonomik büyümede yavaşlama ve işsizlik! (OVP’de açıklanan yüzde 10’luk işsizlik çok iyimser kalacak).

Üçüncü ayak yapısal reformlara gelirsek…

‘Vergi reformu’ adı altında daha çok vergi! ‘Esnek çalışma’ adı altında daha çok sömürü… ‘İhracatı geliştirme altında’ sermayeye daha çok kaynak, işçiye daha çok çok kölelik. Kıdem tazminatını iç etme hesabı vs…

İLER TUTAR TARAFI VAR MI?

Bu ruhunun dışında verilere gelince.

İçinde belki geçmiş yıllardaki gibi ‘enflasyon hedefi yüzde 5’ gibi hiçbir zaman tutmasa da yazılan ezber cümleler yok. Ama yerini sağlam verilerin aldığı da söylenemez.

Eklektik, tutarsız hedefler yine söz konusu!

Muhtemelen Erdoğan istedi diye yüzde 4-5’lik ekonomik büyüme hedefi koymuşlar.  Büyümeyi de ihracata dönük varsaymış, cari açığı küçültmüşler.

Hiçbir yapısal değişikliğe gitmeden (Ekonomideki dışa bağımlılığı azaltmadan) büyümenin kaynaklarını iç talepten dış talebe kaydırmak mümkün mü?

Bu ancak yerli paranın değersizleşmesiyle mümkün  ya da ihracat pazarlarında büyümenin sürmesiyle…

Almanya başta olmak üzere AB, Çin hatta dünya ekonomisi darda. Pazarlar büyümüyor.   

Geriye bir tek değersiz TL kalıyor. Diğer bir deyişle yüksek kur. Peki bu durumda dolar uçarken enflasyon nasıl düşecek?

Gördük ki bağımlı ekonomide ihracat artarken cari açık da düşmüyor.

Bütçe açığının büyüyeceği söyleniyor. Bütçe açığı büyürken enflasyon nasıl düşecek?

Enflasyon meselesi de tutarsız.

2023’te TÜFE yüzde 65, kur artışı yüzde 44! Peki OVP’ye bunu yazan nasıl olur da kurun yüzde 55 artacağını söylediği 2024 yılı için enflasyon hedefini yüzde 33 yazabilir?

Milli gelir rakamlarıyla, bütçe açığı, dolar kuru arasında da tutarsızlıklar gırla!

SEÇİM ARASI VERİLSE DE…

Tutarsızlıklarından öte yukarıda vurguladığımız sac ayakları daha önemli. O ayaklar üzerine inşa edilecek olana yerel seçim öncesinde ara verilse de sonuç değişmeyecek.

Faiz indirimlerinin bedelini yoksullaşarak ödemiştik, OVP’ye şekil veren ruhun bedelini de daha da yoksullaşarak ödeyeceğiz.

Kısa ara seçim arası, sonrasında faturayı büyütecek o kadar!