Tepelenenler

GÜVEN

Zaman geçer. Çekilen/çektirilen acılar geçmez. Pişer. Yakarak yürekleri. Çektirenler ortalıkta geziyorsa eğer. Har vurup harman savuruyorlarsa. Zaman aşımına güvenerek.

SABAH RÜZGARI

Ey sabah, rüzgarınla dol gönlümüze. Yol görünsün. Işık olsun evlere. Yayılsın. Sevgi dolsun her yere.

TEPELENENLER

Dün Namık Kemal’in dediğince: “Kanun, kanun diye” tepelenmiş. Bugün kanunların tepelendiği yetmiyor. “İnsan, insan diye” tepeleniyor.

RESİM HEYKEL

Resim, heykel yalnız gözde kalmaz. Gönle de ulaşır. Doldurur gönlü. Gözünü de, gönlünü de açar aydınlığa. Sevgiyi kucaklar, seni de kucaklaştırır.

GERİ DÖNÜŞÜM

İlerlediğimiz yolda kavuşamıyoruz istediğimiz ışığa. Ulaşamıyoruz dilediğimiz aydınlığa. Bir geri dönüşümü yaşıyoruz. Kendimizde ya da yolumuzda.

TAZELENME

Bir su gibi aklamalıyız. Delerek karanlığı. Aşarak dağları. Ağaçlarla, otlarla, çiçeklerle, hayvanlarla, börtü böcekle. Hep birlikte çoğalarak. Tazelenerek aktıkça…

KARANLIK BASTIRMADAN

Babam erken öldü. Annem de öyle. Onları yaşadım bir zaman. Eski günlerin bir ağaç altında belki. Kıyısında denizin. Mutluydum. Bastırmadan karanlık. Göz gözü görmez olmadan.

SÜREN MAVİLİK

Hava kararsa da gün ortası. Bir rüzgar eser. Dağıtır bulutları. Mavilik iner. Gökyüzüyle denizi buluşturur. Mavilik sürer.

KURU TOPRAKLAR

Sen sabah rüzgarı oluyorsun. Esiyorsun bana doğru. Doğrudan. Ben akşam rüzgarı oluyorum. Esiyorum sana doğru. Batıdan. Birleşince rüzgarlarımız. Yağmur olup yağıyoruz. Kuru topraklara.