Göç ve değişen göç politikaları

Son açıklanan verilere göre Kolombiya’da 2018 ve 2023 yılları arasında devlet koruması altında bulunan 36 göçmenin hayatını kaybettiği ortaya çıktı. Hayatını kaybedenlerin 22’sinin 5 yaş altında olması, devlet koruması altındaki merkezlerde bulunan, ya da koruma evlerine yerleştirilen çocukların çok zor şartlar ve yaşamsal tehlikeler altında yaşadıklarını gösteriyor. Bu göçmenlerin çoğunluğunu ise Kolombiya’dan Ekvador ve Panama’ya geçmeye çalışan Venezuelalı göçmenler oluşturuyor.

Kolombiya’da bugün için 700 binini 18 yaş altı çocukların oluşturduğu kayıtlı 2.8 milyon göçmen bulunuyor. Bunların büyük bir kısmı Kolombiya’da yerleşik hale geçmiş ve çalışmakta olan göçmenler. Yine aynı 5 yıllık dönemde ülkede kayıtlara geçmiş 600’e yakın Venezuelalı göçmen çocuğun hayatını kaybettiği tespiti yapılıyor. Göçmen çocukların önemli bir kısmının Venezuela’dan Kolombiya’ya geçiş noktası konumunda bulunan Norte de Santander eyaletinde hayatlarını kaybettikleri görülüyor. Ancak yerleşik konuma geçen göçmen çocukları da zor şartlar altında yaşıyorlar. Göçmen çocukların karşı karşıya kaldığı tehditlerin başında yerli halktan gelen yabancı karşıtlığı, uyuşturucu kartelleri, organize suç örgütleri, kolluk kuvvetlerinin tutumu gibi birçok etken sayılabilir.

Ancak tüm bu zorluk ve tehlikelere rağmen milyonlarca insan ya komşu ülkelere ya da daha uzaktaki ülkelere bir şekilde yerleşmeyi başarmış olan akraba ve tanıdıklarına ulaşmak için göç etmeye devam ediyorlar. Biden yönetiminin görevi devralmasından bu yana ABD’nin sertleşen göçmen politikaları ile birlikte Meksika’da da göçmenlerin kuzeye olan yolculukları oldukça zorlayıcı bir hale geldi. Başkent Meksiko’dan kuzeye ilerleyemeyen ve burada neredeyse hapis kalan göçmenler şehrin belirli bölgelerinde kamplar kurmak durumunda kalıyorlar. Geçtiğimiz günlerde yine kentin önemli arterlerinden birindeki göçmen kampına yapılan baskında otobüslere doldurulan göçmenler ülkenin Tabasco ve Chiapas gibi güney eyaletlerine taşınmaya devam etti. Bu göçmenlerin, ülkenin en fakir eyaletlerinde yaşamaları mümkün olmadığından tekrar kuzeye doğru belki de daha tehlikeli yolları deneyerek göçmeye çalışması ise en muhtemel sonuç.

Burada merkez kapitalist ülkelerin göçmen politikalarındaki sertleşmeye ve seçicileşmeye dikkat çekmek gerekiyor. Avrupa Birliği ülkelerinin vize rejimleri ve göçmen kabul mekanizmaları sürekli olarak daralır ve seçici hale gelirken aynı durum ABD’de çok daha büyük bir ölçekte gerçekleşiyor. Göçmen ve yabancı karşıtlığı söylemi üzerine kurduğu siyasi kariyer ile akla gelen Trump’ın başkanlık dönemi ile Biden dönemi karşılaştırıldığında, son dört senede ABD’de sınır dışı edilen göçmenlerin hem oranının hem de sayısının önemli ölçüde arttığı görülüyor. Trump döneminde sınırda yakalanan 1.4 milyon göçmenin yüzde 52’si serbest bırakılırken, Biden döneminde sınırda yakalanan 5 milyon göçmenin sadece yüzde 49’u serbest bırakılmış durumda. Bu göçmenlerin bir kısmının da işlemleri bittikten sonra sınır dışı edilecekleri düşünülürse hem sayı olarak hem de oran olarak Biden döneminde ABD’nin tarihte görülmemiş bir ölçekte göçmeni sınır dışı ettiğini söylemek mümkün.

Bu göçmenlerin büyük kısmının ise ABD menşeli politik, ekonomik ya da güvenlik sorunlarından dolayı ülkelerini terk etmek zorunda kaldıklarını unutmamak gerekiyor. Venezuela, Haiti ve Orta Amerika ülkeleri bölgede en çok göç veren ülkeler konumunda bulunurken, her gün daha da zorlaşan göç rejimlerine rağmen yüz binlerce insan göçmen statüsüne dahil olmaya devam ediyor. Merkez kapitalist ülkeler ise kendi emek rejimlerinin ihtiyaçları doğrultusunda göç politikalarını dönüştürme yoluna gidiyorlar.