Madenci

KENDİMCE

İnancım tamdır. Havaya, suya, toprağa, ateşe. Ne fazla, ne eksik. Kendimce.

YALNIZLAŞMA

Şair her şeyi bilir. Görüleni de, görülmeyeni de. Duyulanı, duyulmayanı. Ağlayanla da, gülenle de birdir. Sevenle, sevilenle. Ayrılıkların hüznü, kavuşmaların coşkusuyla. Herkesin şairi olur. Yalnızlaşır kendisi.

MADENCİ

Yerin altında karanlığı kazarak ışığı çıkarandır madenci. Yeryüzünü aydınlatır. Her gün diri diri gömülerek toprağa.

YAĞMUR YERİNE

Gök gürleyince yağmur yağar ya. Yağmur yağmıyor şimdilerde. Gök gürleyince ateş yağıyor göklerden. Yağmur yerine. Obüslerin, füzelerin patlamasıyla. Jetlerin gürleyişinden.

DOKUNMADAN

Kelebekler güneşi taşır kanatlarında. Renk renk yelpazelerini çırparak havayı tazeler. Dans ederek yaprakların arasında. Topluca bir o yana, bir bu yana. Uçuşlarıyla damgasını vurur yaza. Dokunmadın mı onlara.

NEŞELENİN

Yağmur yağar. Kuraklar yeşillenir. Yenilenir bahçeler. Sokakları, evleri arındırır. Açan güneşin sevinci dolar yüreklere. Neşesi hepimizin.

IŞILDAK

Bir şiir yazalım. Ölçü tanımayan. Kafiye tutmayan. Irmaklar boyu aksın. Göllerde durulsun. Denizlerle dalgalanıp coşsun. Güneşte parıldasın. Ayla dolansın geceyi. Yıldızlara karışsın. Işıtsın karanlığı.

KARA ELMAS

Zonguldak’ta yer altından koparılır yaşam. Karanlıkta. Kazmanın ucunda. Gün yirmi dört saat. Gün ışıdığında elmas gibi parıldar. Özünde elmastır. Kara bir elmas. Bir yanı yaşamsa ölümdür bir yanı.

FABRİKA

Tıkır tıkır işleyen bir fabrikadır kentler. Sabah, akşam kaynar. Taşarak. Çalışanı eksilmez. Artar. Bırakmaz peşini. Öğüterek yaşamı.