Sabah kapıda

GARİPÇİLER

Orhan Veli ve arkadaşları diye anılmışlardır. Melih Cevdet, Oktay Rıfat birlikte. Şiirden eski ölçüyü/ölçüleri, kafiyeyi/mafiyeyi söküp atarak yeni bir şiir yazmışlardır. Yaşamın/yaşamanın şiirini. Şarkılar, türkülerle şenlenen.

MAHALLEM

İstanbul mahallemdir benim. Sokaklarının kalabalığıyla. Akan. Vapurları, tramvaylarıyla gidip gelinen. Gün boyu söylenecek şarkılarıyla neşelenilecek olan.

KEDİLER ÖLMESİN

İki kedim vardı. Peş peşe öldü ikisi de. Üç kedi heykeli aldı yerlerini. Miyavlamayan. Tırmalamayan üç kedi. Gri renkli üç suskun taş. Kaskatı. Tıpkı kentin havası gibi.

SABAH KAPIDA

Gece ne kadar karanlık, ne kadar uzun olursa olsun, sabah kapıda bekler. Açarsan kapıları pencereleri. Korkmadan karanlıktan. Doldurunca sokakları. Güneş girer içeri.

ÇIKIŞSIZ

Kentin kalabalığında ne kimse bulur seni, ne sen kimseyi. Karda tek başınayken ne yolu bulabilirsin, ne soracak birini.

SAYIM

Gün sayıyoruz. Hapsedilmişiz gibi eve, sokağa. Ne zaman biter bu karanlık. Ay aydınlık bir gece. Güpegündüz bir aydınlık. Ne zaman?

KARABASAN

Düşler gerçekleşirmiş. Bir bir gerçekleşiyor şimdilerde. Karabasan üstüne karabasan. Evde, sokakta, çarşıda, pazarda… Her yerde.

İÇERİDE

Hep ağladığımızdan. Ağlatıldığımızdan her şeye. Kara kara düşünmeye. Ne gülmeye zaman kalıyor. Ne çarşıya inmeye.