Altüst olduk

YENİDEN

Kestikçe ağaçları, yıktıkça evleri, öldürdükçe insanları yok edemezsiniz dünyayı. Ele geçirmedikçe güneşi, ayı, yıldızları. Toprak gebedir. Doğurur yaşamı. Yeniden.

SARSINTI

Yalnız deprem mi yıkan, yıkılanlarıyla… Savaşın yıktıkları, yıkılanları… Cinayetlerin, işsizliklerin, açlıkların yıktıkları, yıkılanları… Her gün, her dakika. Durmadan/durdurulmadan. Sarsılıyoruz.

GEL ARTIK

Gecem karanlık. Düşlerim sensiz. Korkular içindeyim. Üşüyorum. Görün bana. Bırakma beni. Yalnızım. Gel artık.

BÜTÜN KALEMLER

Korkmayacaksın tependen geçen uçaktan. Hızla yükselen füzelerden. Uzaya. Susturulduğunda silahlar. Unutursun ölümü. Duymazsın acıları. Denizler açılırken yaza. Birleşince bütün kalemleri dünyanın.

HER SABAH

Benimleydin. Bütün bir gece. Upuzun bir düşte. Bütün güzelliğinle. Uyandığımda acıyor yüreğim. Yok olan güzelliğinle her sabah.

ALTÜST OLDUK

Deprem yıkıp geçti. Saniyeler içinde. Enkazını bıraktı. Taş taş üstünde. Altında kalanlar öldüler. Üstündekiler yaşıyor. Ölmekten beter.

BİLİNMEZLİK

Kış kışlığını bilmez oldu. Gün ortası bir güneş çıkıyor, bulutların arasından. Soğuk bir rüzgarı üfürerek. Kış mı, yaz mı bilinmeyen. Kışsa kış, yazsa yaz dedirtmeyen.

DAĞILMA

Dağılıyoruz. Hepimiz. Tek tek. Dağıtıyorlar hepimizi bir yana. Bir araya gelmeyelim diye bir daha.

SENİN ELİN

Bir ışık düştü yatağıma. Uzandı yanıma. Işıktan bir el okşadı başımı. Senin elindi o el.