90 yaşım

YÜKSEKLİK KORKUSU

Bacalar insan gibidir. Dikilir durur damlarda. Kiremit aktarmazlar ama. Düşmemek için damdan sokağa.

BENSİZ

Güzelliğine güzellik katıyorsun, zenginliğine zenginlik. Ben gideli. Kim görecek, kim bilecek? Elinden tutmadıkça ben.

DUYURU

Aynalardan suretin yansısın. Dağ koyaklarından sesin. Bilsin seni herkes. Duysun seni. Duysun savaşın sesini.

TARTI

Sözü sözle tartarlar. İnsanı insanla. Kötü söz ağır basar. İyi söz hafif kalır. Denge sağlanmazsa ne tartı kalır ne pazar. Ne de söyleyebileceği tek bir söz insanın.

KIŞ GELMEDİKÇE

Kış bütün ağırlığı ile üstümüze çökmedikçe yaz gelmez. Yalancı baharı ile dondurur çiçekleri. Geciktirir yazı.

PAYLAŞMA

Kışın açtığı yaraları, yazın iyileştirici gücü saracaktır. Yeryüzünün cömertçe sunduğu güzelliklerle zenginliklerini eşitçe paylaştığımızda.

90 YAŞIM

Doksan yaşıma bastım. Başımı döndüren doksan kışla yüzümü güldürecek yazla. Bir sevgi sarmalında Sennur’la. Yıkımların arasından sıyrılarak, yağmurlu, çamurlu yollardan geçerek yaza ulaşmanın çabasıyla hep. Yitirmeden umudunu açan/açacak olan çiçeklerin.

ANTAKYA’NIN ACISI

Antakya’dan bir cezve getirdi dostlar. Nakış nakış işlenmiş bakırı. Alın teri ustanın. Depreme inat fırdolayı çiçek açmış. Sapı yanmış, yıkılmış, topraktan fışkırmış yepyeni bir lale. Hemen kahve yaptım içinde. Ağzıma şeker atsam da geçmedi acısı. Dilimden yüreğime dağladı. Unutulmasın diye Antakya’nın acısı...

ANTAKYA HAVASI

Yanmış, yıkılmış bir toprak Antakya. Masmavi göğünün tozdan topraktan kirlenip aydınlatarak temizleyemediği havası, Antakya Defne Barış Korosu’nun döne döne yörenin dört dilinden söylediği Antakya havalarıyla temizleniyor şimdi.

YALANDAN

Somurtmaktan başka bir şey yapmadığımız şu karartı günlerde güneş açsa da ışıtsa yüzümüzü. Gülüyormuşçasına. Yalandan da olsa...