Yaradan

DİLEK

Güzel günler dileyelim. Güneşle dolsun evler. Resimlerle boyansın mavi göğüyle sularda yansıyan kentler. Aynalarda boy göstersin kalabalıklarla sen, ben..

SOLUKSUZ

Yokuşları çıkıyorsun, bir bir. Taş, toprak. Düze çıkıyorsun, çayır çimen. Soluksuz kalsan da.

ÖLÜMSÜZ

Her gün karanlığı boğuyorsa aydınlık, ölümsüzdür doğa. Ben ölünce doğuyorsa biri daha. Ölümsüzdür insan da.

YARADAN

Bir yaradanı olmalı. Koskoca ağaçla ufacık karıncanın. Yaradanı kim, savaşlarla, açlıkla, yokluklarla ölüme gönderilen insanın?

KİMİN EMRİ

Her gün yeniden doğuluyor. Bugün de ölmedik diyerek. İsrail göbeğini şişirirken Filistin’in bağırsakları deşiliyor. Sahiden ölüm Allah’ın emri mi?

YERİNDE SAY

Camdaki gölgene el sallarken geçip gitti tren. Hızla uzaklaşıyorken sen, ben orada kaldım. O günden beri yerimde saydım.

KOL SAATİ

Kolundaki saate bakmıyor kimse. Gösteriş olsun diye sallıyor kolunu. Bir karanlık, bir aydınlıkla geçiyorken zaman. Saati olan kolunu sallaya sallaya ulaşırken aydınlığa, olmayan kalıyor karanlıkta.

OLDUĞUM YERDE

Dağlar aştım, ovalar geçtim. Geçerek hem karanlıkları, hem aydınlıkları. Kendimden geçmeden. Olduğum yerde kaldım şimdi. Karanlıkta.

DİMDİK

Herkesin yüzü gülecek. Güneş açtığında gündüzleri. Ay aydınlığında geceleri. Eğilmeden yüzleri.