Emek ekmek

KARIŞIKLIK

Sesini duymayacaktır hiç kimse. Nice bağırsan, acı çeksen de. Sağırdır duvarlar, üst üste bindikçe yapılar. İnsanlarla üst üste. Karıştıkça sesler birbirine.

YAZI PAYLAŞMAK

Yaz gelince buğday başaklanır. Harmanlanır yaşam. Ekmeğe durur. Kışın karanlık dehlizlerinden geçerek aydınlığı, güneşi paylaştığımız bu yaz, paylaşılsın ekmek de.

EMEK EKMEK

Emektir uygarlığı yaratan, yaşamı yücelten. Pişiren ekmeği. Eşitçe paylaşıldığında geleceği barışın. Mutluluğu bölüşeceği insanlığın. Kardeşçesine ekmeği.

KARARTI

Güneş açtı mı, göverdi mi buğday gelincik basar tarlayı, yayılır kızıla çalan sapsarı bir halı toprağa. Göğün morluğuyla ufka kadar. Gak gak bağırtısıyla üstüne üşüşmese kara kargalar.

ALDIRMA

Ektiğin çiçek mi tutmadı. Saksın mı kırık. Bir yaz akşamı güneşlenirken balkonunda. Kışı hatırla. Aldırma.

HER SABAH

Düşümdesin her gece. Günlük güneşlik günlerde. Elin elimde. Uyandığında boşa düşüyor elim/ellerim. Puslanıyor aydınlık. Yüreğim daralarak geceyi bekliyorum her sabah.

GEÇMİŞ ZAMAN

Hızla geçiyor zaman. Çentik çentik izler bırakarak odamın duvarında. Belirsiz sayıda günler. İnceli, kalınlı izler. Yıkımlarla silinip gidecek olan.

BİR ŞARKIDIR YAZ

Bir gül açar, kuşlar öter. Gönüller şenlenir. Bir güneş açar, toprak kabarır, hava durulur, sabahın sesi duyulur. Uyandıkça uykularından insanlar, bir şarkı dillenir. Gelen yazla.