Halikarnas futbolcusu

YENİ TÜRKİYE’NİN FUTBOL RENKLERİ -5:

Tarihinde ilk kez Süper Lig’e yükselen Bodrum FK’nin Kaptanı Celal Dumanlı alışılmadık bir serüvenin kahramanı oldu. 1994’te Bodrum’da doğan Celal, 12 yaşında adım attığı tesislerden hiç çıkmadı. Aynı formayla Süper Amatör Lig, Bölgesel Amatör Lig, 3. Lig, 2. Lig ve 1. Lig’de oynadıktan sonra şimdi en yukarıda. Hercai Yeni Türkiye futbolundaki en güzel renk, “tek renk” olabilir!

HAYAL DÜNYASI

Futbolcu olma hayali kuran çocuk çoktur. Taşrada büyüyen bazı hayalperestler ise bir adım öteye geçip rüyalarını Büyüklere sıkıştırmadan, memleketinin takımıyla kupalar kaldırmayı düşler.

Çoğu zaman olmaz. Hakikat-sonrası, post-endüstriyel futbolda başarı için devridaim şart koşulur. Aynı yerde durmak, geri gitmekle eş değer görülür. Celal’in playoff finalinden önce, “İlk başta hayal gibi geliyordu aslında” demesi ve öyküsünün benzersiz olması bu yüzden.

Ama içinde Bodrum geçen güzel bir öykü için kulak verilecek kişi ben değilim. Kim olduğu malum…

BALIKÇI İLE TOPÇU

Cevat Şakir Kabaağaçlı, Celal’in aksine Bodrum’da doğmamıştı. 1890’da Girit’te paşa oğlu olarak dünyaya gelen Cevat, Robert Kolej ve Oxford Üniversitesinde okudu. Varlıklı ailesinden çok sayıda sanatçı çıkmıştı.

Ama ayrıcalıklı hayatı trajediye bulandı. Bir münakaşada silahından çıkan kurşunla babasını öldürünce 18 yıl hapse mahkum oldu. Af sayesinde erken çıktı. Kaleme sarıldı. Asker kaçaklarının yargısız infaz edildiğini anlatan öyküsü yüzünden Bodrum’a sürgün edildi. Oralı oldu. “Halikarnas Balıkçısı” veya “Balıkçı” olarak ünlendi ve Bodrum’dan hiç vazgeçmedi.

Celal Halikarnas Balıkçısı’nı okudu mu, okuduysa sevdi mi, bilmiyorum. Ama küçük yerlerin, dünyaya farklı gözlerle bakan insanlara bile benzer görünebildiğini biliyorum. Balıkçı Bodrum’da sırf balık tutup kitap yazmadı. Ceplerine doldurduğu tohumları sağa sola serpip ilçede bazı bitki türlerinin ilk yetiştiricisi oldu. Hep Bodrum’u savundu.

Celal de farklı değil. Sahada kendi tabiriyle “Savaşçı ve takım için oynuyor”. 1.89 boyu ve Olivier Giroud, Umut Nayir gibi isimleri andıran tarzıyla, gollerinden ziyade pres gücü ve arkadaşlarına indirdiği hava toplarıyla öne çıkıyor. Sağ ayağıyla penaltı atmayı ve boş koşu atanları beslemeyi seviyor. Bodrum formasıyla 260 maçta 47 gol 13 asist kaydetti ve bunların bir santrforu vazgeçilmez kılacak istatistikler olmadığını en iyi kendisi biliyor.

ANADOLUCULAR

Cevat Şakir 1920’lerde Turancılık, Osmanlıcılık ve İslamcılık gibi akımlara tepki olarak, ülke halkını etnik veya dini köken yerine aynı coğrafyayı paylaşmaları üzerinden birleştirmeyi amaçlayan Anadoluculuk akımının mimarlarından olmuştu. Antik Yunan kültürünü Anadolu’ya mal etme konusundaki abartılı iyimserliğine ve ideolojik dağınıklığına karşın bu düşünce samimi kültür tutkusu ve tabiat sevgisiyle iz bıraktı.

Celal’i farklı kılan da rakamlar değil bu sevgi. 2021 yazında ilçeyi esir alan yangında izin günlerini söndürme çalışmalarına katılarak geçirdi. “Küçüklüğümden beri yangınlara giderim. Evde oturup izlemek ağrıma gidiyor. Elimizden geldiği kadar buradayız” diyordu. Kulüpteki ağırlığını da bu eylem ve söylemle belirledi. Ertesi sezona orman temalı yeşil-beyaz formayla başladılar.

Üstelik Bodrum FK de başka türlü bir Anadoluculuk benimsemiş, rakiplerin “Üç Büyükler görmüş” personel tutkusuna meyletmemişti. Iğdırlı Teknik Direktör İsmet Taşdemir 35 yıllık futbol hayatının 30 yılını Anadolu’da geçirdi. Kadronun önde gelenlerinden Gökdeniz Bayrakdar Kocaelispor çıkışlı ve Antalyaspor’dan kiralık. Ali Aytemur’un memleketi Bursa, Cenk Şen ve sakatlık yüzünden sezonu kapatan Süleyman Özdamar ise İzmirli. Samet Yalçın doğduğu İstanbul’da hiç oynamadı. Ahmet Aslan Ankaralı, Üzeyir Ergün Trabzonlu, Bahri Can Tosun ise Antalya’dan.

Halikarnas Balıkçısı’na sorsanız, “Beraber çalışıp beraber çile çeken insanlar birbirlerine öyle bağlanıyorlar ki, bir kısmı buz, bir kısmı da ateş olsa, birbirine uyup canciğer kardeş oluyorlar” derdi. Üç yıldır kadro çekirdeğini bozmayan Bodrum, Süper Lig hedefine kendi çizdiği rotadan geldi.

BANDIRA ADAM

Dümende Kaptan Celal vardı. Evvela amatör küme koylarında seyrederken 2015’te 3. Lig’in kaba dalgaları arasında profesyonelliğe geçti. Sonra Balıkçı gibi “Aganta Burina Burinata!” deyip açık denizi buldu. Aidiyeti sayesinde kaptanlığı aşıp İtalyanların tabiriyle, “Bandiera” (“Bandıra”), yani “Bayrak Adam” oldu.

Bu konuda Francesco Totti ve Paolo Maldini gibi isimlerden eksiği değil fazlası var. 15 yıl süren futbol kariyerinizde takımınızın beş lig atlaması imkansıza yakın bir olay. Bu süreçte kadroda yer bulamayınca veya takımı aşan bir profil haline gelince yer değiştirmemek daha da ender bir vaka.

Ama Celal’in motivasyon kaynağı belli: “2006 yılında bu kulübe girdiğimde 12 yaşındaydım. Tribüne baktığımda ailemi görmek, tanıdığım birilerini görmek çok güzel. Benim komşularım onlar.” Şimdi o tribünlerde dört yıl önce evlenen Celal-Begüm çiftinin bir yaşındaki oğlu Kuzey de var.

EN GÜZELİ MONOKROM

Tam da bu yüzden 4 bin kişilik Bodrum İlçe Stadyumunun Süper Lig’e uygun sayılmaması ağızda buruk bir tat bırakıyor. İç saha maçları Muğla’ya veya başka bir Ege kentine taşınabilir. Bir yıl daha sözleşmesi bulunan 30 yaşındaki Celal her halükarda 48 numaralı formasıyla orada olacaktır. Belki de Avrupa kupalarına yanaşırlar; kaptan da okyanusu tatma imkanı bulur.

Yeni Türkiye’nin futbolu insana Balıkçı’nın, “Bu yaşamak değil, uzun ölüm” sözlerini hatırlatıyor. Renkten renge giren, transfer bağımlısı, her sezon başka arma öpen yanardöner ortama verilecek en güzel tepki belki de monokrom, yani tek renkli bir kariyerdir.

Cevat Şakir mükemmel bir yazar değildi. Celal Dumanlı da mükemmel bir futbolcu değil. Ama tıpkı Halikarnas Balıkçısı gibi Halikarnas Futbolcusu’nun da aynı yerde durup elinden gelenin en iyisini yaptığını bilmek, sığ sularına kanalizasyon karışmış futbol denizinin açıklarında, hayal kuran çocuklar için hâlâ yüzecek yer olduğunu gösteriyor.