En büyük sorun

Ülkemizin en büyük sorunu ne?

Bırakın geçinmeyi, artık yaşamakta bile zorlanan emekliye yapa yapa 2 bin 500 lira zam yapılması mı? O da hepsine değil. Maaşı az olana. Ulufe zammından önce 12 bin 501 lira alana zırnık yok. Peki dul erkeklere, kadınlara? Yok. Onlara 4’te 3. Yani 9 bin 375 lira. Okumaya çalışan yetimler, öksüzler? 3 bin 125.

Yeter mi?

Başka?

Sığınmacı sorunu mu?

Yoksul ve çaresiz halkın arasına karışıp, cihadı bizim topraklarımızda gerçekleştirmeyi planlayan radikalleri saymazsak, ucuz iş gücü için sanayide öğütülen yabancı işçileri, çocuklarını “Kardeşim Esad” ile anlaşıp kapı dışarı ederek mülteci sorununu çözmek mi?

O da bir sorun. Ama en büyük değil.

Başka?

İş cinayetlerinde dünya birincisi olmamız mı? Sokaktaki su birikintisine basıp 30 bin volt elektrik ile ölmek mi? Metrobüste, Marmaray’da bırakın yardım etmeyi, kimse ne yaşlıya ne çocukluya yer verirken suda çırpınan genç kadını kurtarmak için birikintiye basıp aynı sonu yaşamak mı?

Bir felaket ama bu bile en büyük sorun değil.

Başka?

Ülkenin okumuş, yetişmiş insan birikiminin yurt dışına gitmesi ve ülkenin ileri teknoloji üretim gücünü kaybetmesi mi? Bu yaz gününde domatesin 30 lira olması mı? Bir damacana suya 90 lira vermemiz mi? Öğretmenlerimizin çevik kuvvet (?) tarafından hırpalanması, parkların yasa dışı (??) yürüyüşleri engellemek için kapatılıyor olması mı? Orman yangınları mı? Yüzde 10, 20 komisyon karşılığında yandaş iş insanına peşkeş çekilen ormanlarımız, kıyılarımız mı?

Hepsi sorun. Ama en büyük sorun daha büyük.

Zırhlı arabasını “Küstüm” diyerek İçişleri Bakanlığı önüne atıp giden Sayın Süleyman Soylu’ya koltuk bulmak.

Dünün ve yarının en büyük sorunu bu. 

Ne olacak bu “Vatana millete hizmet etmek” için yanıp tutuşan eski bakanların, bürokratların hali?

Hepsi küsüp gitse de ebediyen kurtulsak.