Zıpzıplar

“Halk ağır vergi yükü altında eziliyor.”

Eskiden sosyal bilgiler dersi kitaplarından hatırladığımız cümle.

Sistemin özeti Andaç Aydın Arıduru’nun dünkü yazısı; Maskesiz 5’ler.

“Antep’in en büyük beş tekstil şirketinin ödediği vergi, işçilerin ödediği vergilerin yanında devede kulak kaldı.”

5 büyük patronun ödediği (ödemediği) verginin 8 buçuk katını 5 firmanın işçileri ödemiş.

Şaşırtıcı mı?

Hayır.

Bu 5 firma sadece Antep’in sadece 5 firması. Tabloyu Türkiye’ye genişlettiğimizde manzara değişmiyor.  Siyaseti kim besliyorsa siyaset de onları besliyor. Ülkeyi yönetenlerin, Mecliste (Partisinin tepesinden aldığı emirle) el kaldıranların  vergiyi patrondan alıp emeği ile geçinenlere daha iyi bir dünya sunmaları mümkün mü?

“Kralın çıplaklığını Meclis kürsüsünden halka duyuran sosyalist vekillerimizi saymazsak kalanların hiç biri sistemden şikayetçi değil, en fazla sistemdeki konumlarından şikayetçi. Bir parmak bal yalayan susuyor, hopluyor, diğer tarafa zıplıyor.

Evet şaşırmıyoruz. “Ben zengini severim.” demişti bir zamanların muktediri rahmetli. Sevdiği zengin için Anayasa’yı, hukuku ayaklar altına almıştı. Bugün olanlara bakınca o gün olanlar naif bile kalıyor.

Ama kötü olan bu zıpzıpların oraya, emeği sömürülen, patronundan fazla vergi ödeyen örgütsüz işçinin, ineğini kesmek zorunda kalan, satamadığı ürününü hayvanlarına yediren örgütsüz köylünün, üniversite kazanamayan, işsiz örgütsüz gencin, tenceresini kaynatamayan örgütsüz kadının,  sürünen örgütsüz emeklinin oyları ile gelmiş olmaları.

Tarih, kendini sömüren bu siyasetçileri kendi oylarıyla seçip, kendi perişanlığını kendi tercih etmiş olan örgütsüz necip halkımız için ne diyecek acaba?