Yasağa yasak

İSTANBUL

Gepgeniş bir gökyüzünün altında tepeler boyunca yüzen bir kent, göz alabildiğine uzanan ortasında bir denizin.

KURŞUN GİBİ

Kurşun kalemle yazıyorum. En yumuşağından. Çizilmesin diye kağıtlar. Silinmesin için acılar. Olanlar acıttıkça insanı, kurşun gibi acıtır yazdıklarım. Silinmez. Yırtar kağıtları.

KARABASAN

Dünya alem ayaktayız. Açlığa sefalete karşı. Savaşlar bir yandan, sivil baskı bir yandan, Bağırıp çağırıyoruz durmadan. Sesimiz duyulur mu bu karabasandan uyanmadan.

GÜNAYDIN

Sabahın aydınlığı gün geceye dönünceye sürsün. Tortusunu silerek dünün. Gün ortası karanlığa direnerek. Gününüz aydın olsun!

KARA TOPRAK

Gök mavi, toprak kara derler ya, inanma. Çiçeklerle, ağaçlarla, karıncalarla bir kır resmi kadar renklidir toprak. Orman yangını, ölümler, öldürümler, Savaşlarla yakıp yıkarak karartıyorlar toprağı.

SABAH NE ZAMAN

Tan yeri ışıdığında sabah olur mu her zaman. Horoz ötmezse, esmezse ipil ipil bir rüzgar. Akmıyorsa sular. Güneş bastırdığında gölgelenmiyorsa kuytular. Susmuşsa/susturuluyorsa kalabalıklar.

BİZ SIĞINMACILAR

Denizler mi çekiliyor, karalar mı ufalıyor? Gittikçe küçülüyor dünya. Kalabalık artıkça. Artık herkes bir yerde sığınmacı. Sürüklendikçe dünya.

HERKES HAKLI

Hak, hukuk, adalet rezalet, sefalet, cinayetle birbirine karıştı. Hangisi adalet, hangisi cinayet bilinmezken ölen de haklı, öldüren de.

YASAĞA YASAK

O yasak, bu yasak. Yasağa yasak demek de mi yasak?