Cinayetler sarayı

İKLİM BOZUKLUĞU

Savaş, kavga, çatışmanın sonu ölüm. Kar kış. Barış, kardeşliğin, birlikteliğin sonu dirim. Yaz bahar. İkisi de bize yabancı. Mevsimler karıştığından.

YÜK

Karıncanın gücünü taşıdığı yükün ağırlığı belirler. İnsanın gücü, yüklendikçe artar. Yükleyenlerin karşısına dikildiğinde.

CİNAYETLER SARAYI

Birileri saraylarında bir eli yağda, bir eli balda, güneşin altında cennette yaşıyorken bizler cinnetin kol gezdiği cinayetler sarayında, aç açık, ateş altında cehennemde yaşıyoruz.

DUMAN DUMAN

Dumanlar kaplıyor gökyüzü. Artık ne bir bulut dolaşıyor ne sis basıyor. Öbek öbek yakılan ateşlerin alevleri yükseldikçe.

MAVI AKLIK

Gökyüzünde bulutlar karardığında denize bak. Ufukta belirecek olan gemiyi göreceksin. Mavi bir aklıkta.

YAZ BİTTİ

Deniz uzakta kaldı uçuşan martılarla. Yaz bitti. Gelen kuruyan yapraklarla uzun bir sonbahar.

GÜLEN ADAM

Ne yağmur ne kar ne soğuk. Arınmış açlıkla yoksulluktan. Gülen bir adamla gelen kış...

ARDINDAKİ

Önünü kapatan duvarı tırmıklaya tırmıklaya bir gün yıkabilirsin. Ardındaki denizi görmek için.

SABAH YAKINDIR

Karanlık bastırdıkça, üstümüze geldikçe birileri, Sennur Sezer sesleniyor karanlıklar içinden: “Daha çok yok sabaha.”