Sesin çıktığında

BÜYÜYEN GÜN

Gecenin karanlığından sökülür gelir sabah. Yeni doğan bir çocuktur. Işıl ışıl. Ortalık aydınlanır. Hava tazelenir. Gökyüzü açılır. Dağlara, denizlere ulaşır. Gün büyür.

EMEKLİ

Nasıl desem, ben bir dedeyim. Dedecik. Emekliyim. Emeklemeyen. Bırakılan olduğu yerde. Yalnız başına.

YÜZÜN GÜLSÜN

İç şarabı. Topraktan gelen. Güldürsün yüzünü. Toprağa girmeden.

AYRIM

Kadınca, erkekçe diye ayırıyoruz birimizi ötekinden. İnsanca desek de eşitlensek birbirimizle.

SABAH AYDINLIĞI

Gecenin karanlığı ne kadar koyuysa sabahın aydınlığı onca berrak olur. Göz gözü görmeyen karanlıktan birbirinin gözlerine bakarak ışıldayan kalabalıkla.

IŞIKTIR SÖZCÜKLER

Kitaplar gecenin karanlığını yırtar, sabahı oldurur. Işıktır her sözcük. Bir araya gelince ortalık aydınlanır. Seni de sarınca o aydınlık.

BAĞIRDIKÇA

Susarsan olduğun yerde kalırsın. Bağırırsan istediğin yere varırsın.

SESİN ÇIKTIĞINDA

İlkinde duyulmaz sesin. İkincisinde hava titrer, bulutlara karışır. Üçüncüsünde gökyüzüne açılır, sesin yayılır.

SEN GELİNCE

Güz gelince yaprak düşer. Kış gelince kar. Sen gelince ben düşmem hiçbir zaman.

HER YAZ

Her bahar bir ağaç yeşerir, gürleşir orman. Bir duman tüter ardından. Alev sarar ormanı. Güneşli günler yerine. Yazları.