23 Kasım 2024 04:25

Hazırlık

Fotoğraf: Pixabay

Paylaş

Adnan Özyalçıner

Tüm yazıları

UTANMA

Dağ dağlığını, ağaç ağaçlığını unuttu. Yangınlarla, kuşlarsız. Yol oldu tarlalar. Her şey yalan dolan üstüne. Sustukça/susturuldukça insan, insanlığından utanıyor. Bastırıldığından. Kalkamadığı için ayağa.

GÜNEŞİN ALTINDA

Güneşin altındayız. Çiçekler açmış, otlar bitmiş. Taze kokularla doluyor hava. Şırıl şırıl sularla. PET şişelerle damacanalara kapanmadan. Düğün dernek. Gülüp oynayarak alnında.

ADIM ADIM

Adım adım yürüyeceksin. Koşsan düşersin, engellerden. Yakıcı güneşle ıslatan yağmurdan. Batıp çıkarak çamura, kara. Göğüs gererek rüzgara. Upuzun bir yolda. Uzasa da bitecek olan.

SABAH UYANMASI

Yanan yakılan ormanla, kesilen ağaçla yok olurken börtü böcek. Kavruluyorken toprak. Yuvalarından olan hayvanlarıyla öldürülüyorken doğa. Bir kuş bile kalmayacak sabahı uyandırmaya.

KAN GÖRMEK İSTEMİYORUZ

Onat Kutlar, “Yeter ki Kararmasın” kitabındaki mektuplarından birinde İspanya anılarından söz ederken boğa güreşine “Kan görmek istemiyorum” diye gitmediğini yazmıştır.

AÇILANA KADAR

Akşam usulca kapatır kapıları. Ağaçların, çiçeklerin rengi solar. Gece bastırır. Kediler kuyruklarını kısar, köpekler var gücüyle koşturur koyu karanlıkta. Açılana kadar sabahın kapıları aydınlığa.

HAZIRLIK

Bin güçlükle tırmandığın tepede ayakların şişip kütükleşir. Duymazsın artık bastığın yeri. Rüzgara bırakacaksın kendini. Kollarını açarak. Uçmaya hazırsın şimdi.