AFAD ve 13 kare fotoğraf ve sanat festivali

Uzun bir zamandır yoğunluğumdan dolayı sizlerle birlikte olamadım. Başlarken özürlerimi sunayım.

AFAD deyince aklınıza gelen “afetçi AFAD” olmadığını açıklamakla başlayayım. AFAD Adana Fotoğraf Derneği. İFSAK’tan (İstanbul Fotoğraf ve Sinema Amatörleri Derneği) sonra en eski fotoğraf derneklerinden biri. Bu yıl 13 Kare Fotoğraf ve Sanat Festivali 16-21 Kasım tarihlerinde gerçekleştirildi. Ben de 19 Kasım’da “aktivizm ve fotoğraf” konulu bir sunum gerçekleştirdim. Sunumlarıyla İFSAK Başkanı Dayk Danzig ve fotoğraf sanatçısı arkadaşım Merih Akoğul festival boyunca deneyim ve bilgi birikimlerini paylaştılar.

Şimdi kafanıza takılabilir? Neden 13 kare?

19 Kasım 1995’te, Kapadokya fotoğraf gezisine giderken Pozantı yakınlarında yaşanan talihsiz bir trafik kazasında, 13 AFAD üyesi ve kursiyeri hayatını kaybetmişti. Bu talihsiz kazada yaşamını kaybedenler anısına gerçekleştirilen fotoğraf etkinliği. AFAD, bu yıl Adana Büyükşehir Belediyesi ve Yüreğir Belediyesinin destekleriyle bu festivali gerçekleştirdi.

DERNEKLER VE SORUMLULUK

Fotoğraf derneğinin amacı yalnızca teknik bilgiler veren gezi fotoğrafçılığı yaparak sosyalleşme sağlamak olamaz. Bunların yanında fotoğraftan sanata oradan kültürel birikime uzanan bir yol olmalıdır. Bu yol sosyal bir hukuk devletinden beklenen adalet ve özgürlük sınırlarını zorlayan bir duruş ortaya koymayı gerektirir. Çünkü dernek üyeleri toplumsal yapının değişik kademelerinden bir araya gelen insanlardır. Kimi emekli, memur, doktor, öğretmen, şoför, işçi, veteriner, öğrencidir… Güncel gelişmeler kendi alanlarında ortaya birçok sorunlar getirir. Emeklilerin ekonomik ve sosyal, işçilerin asgari ücret, aile hekimlerinin itirazları, hayvan hakları mücadelesi gibi sorunlar derneklerde “konumuz dışı”, “Biz yalnızca fotoğraf derneğiyiz” diyerek geçiştirilemez. İktidarların yanlış kararlarına karşı ya da bir avuç azınlığın çıkarı için yaptığı ya da yapacağı yasa ve dayatmalara karşı bir söz söyleme hakları vardır. En azından demokrasi bir de üstüne cumhuriyet kavramlarını oturtmuş bir ülkede. Örneğin kayyım meselesini ele alın. Seçilmişlerin yerine atanmışların yalnızca iktidarın ekonomi politiğini uyguladığı bir düzene karşı olmak gibi. Mazallah bu festival kararlaştırılıp tam başlayacakken Adana Belediyesine kayyım atansaydı? Yerel yönetimlerin halkın seçtiği (Demokrasilerde böyle oluyor ya) kişi ve partilerle demokratik kitle örgütleriyle ve sivil toplum denen kurumlarla birlikte o kentin sosyokültürel ve ekonomik alanlarda gelişmeyi sağlaması öngörülür. Dolayısıyla her alanda (sağlık, eğitim ve barınma) baskıcı ve bir avuç muktedirin çıkarlarına hizmet eden iktidarın kültür alanında yapacağı ancak toplum mühendisliği ile kültür ve sanatı kullanmak olabilir ki “Kültür Yolu” projesi bunun somutlanmış halidir. Devlet olanaklarının parti olanakları haline getirilip “parti devleti”nin Kültür Bakanlığının projelerinin sorgulanması kaçınılmaz olmalıdır.

Buradan hareketle dernekler sorumluluk alanları olarak demokrasi ve özgürlük mücadelesi bağlamında yerel ve genel yönetici kurumlarla ilişki içinde olmalı ama bu teslimiyet anlamında değil gerektiğinde karşı olmak eleştirmek anlamında da olabilir.

AFAD’ın bu alandaki çabalarını takdirle karşıladığımın altını çizeyim. Darısı diğer derneklerin başına diyeyim.

Ha siyaset mi yaptım? Evet siyaset ve sanat oradan da fotoğraf ideolojiktir deyip bitireyim.

Bu festivalde “aktivizm ve fotoğraf” diyerek ben de hem düşüncelerimi ifade etme olanağı buldum hem de birbirinden değerli arkadaşlar edindim. Şimdi isimlerini yazsam muhakkak unuttuğum olur o yüzden onlar kendilerini biliyorlar diyeyim. Başta Dernek Başkanı Ertuğrul olmak üzere derneğe destek veren Adana ve Yüreğir Belediyelerine de teşekkür edeyim.