Seyredecek misiniz?

Birleşik Metal-İş Sendikasının 7 fabrikada başlattığı grev Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “milli güvenlik”i gerekçe gösteren kararnamesi ile yasaklandı. Sendika yönetimi ve işçiler, sınıf tutumuna yakışan bir tavırla bu kararı tanımadıklarını ilan ederek greve ve mücadeleye devam kararı aldılar. Yasaklama iş birlikçi büyük sermayenin çıkarlarını güvence altına almayı hedefleyen politik bir karardı ve bu andan itibaren metal işçilerinin ekonomik ve sosyal haklar için başlattığı grev, onların iradeleri dışında tüm ülke işçi ve emekçileri ilgilendiren politik bir karakter kazandı. Artık bu grev başta metal sektöründekiler olmak üzere tüm işçi sınıfının ve emekçilerin grevi, zaten çok kısıtlı olan sendikal haklara saldırısı ile de tüm halkın demokratik hak ve özgürlükler mücadelesinin bir parçası haline geldi. Bu nedenle hiçbir kesim bu greve karşı seyirci kalamaz, kalmamalıdır.

Metal fırtınanın yaratıcıları Renault, TOFAŞ vb. fabrikaların işçileri bu grevi, sıranın size geleceği belliyken seyredecek misiniz? 130 bin metal işçisi; size de dayatılacak olan 70 bin TL’yi aşmış bulunan yoksulluk sınırının çok altındaki sefalet ücretine razı olmak istemiyorsanız, bu grevi seyretme hakkınız var mı? Özelleştirme tehdidi ile kölece çalışma koşullarına mahkum edilen, iş cinayetlerinde ölümleri “kaderin planı” olarak ilan edilen madenciler bu grevi ve direnişi seyredecek misiniz? Ortalama ücretleri asgari ücretin birkaç bin TL üzerinde olan milyonlarca işçi ve emekçi bu grevi seyredecek misiniz? Sendikalı olma hakkı elinden alınan, sendikaları patron sendikasına dönüşen sendikalarda “örgütlü” yüz binlerce işçi bu grevi seyredecek, onlardan birinin yöneticisi gibi “başarı” mı dileyeceksiniz?

Açlığa ve sefalete terkedilmiş olan milyonlarca emekli, insanca bir yaşam için direniyor ve mücadele ediyorsunuz, şimdi bu mücadeleyi ve direnişi büyütmek gerekmiyor mu? Benzer karar ve kararnamelerle iş birlikçi ve yerli tekellerin ağacınızı, suyunuzu, toprağınızı yağmalamasını engellemek için direnen köylüler; bu grev ve mücadele sizin için de yeni bir güçle mücadeleye atılma, tüm halkı bu mücadeleye çağrısı değil mi? Ülkeden adeta kovulan, tüm hakları her geçen gün biraz daha budanan doktorlar; bu mücadele sizin de mücadeleniz değil mi? Birleşmek ve mücadeleyi büyütmek için harekete geçmek gerekmiyor mu?

Özerk üniversite, demokratik, bilimsel ve parasız eğitim için, beslenme ve barınma hakkı için mücadelesini ilerletmek isteyen gençler; bu mücadele sizin de mücadeleniz değil mi? Çocukları aç okula gönderen, beslenme çantalarını dolduramayan anneler bu mücadele sizin de mücadeleniz değil mi? Taleplerinizi yeniden ve daha ileriden öne sürmek ve hareketlenmek için neden beklemede kalasınız? Bu iktidar ve onun hizmet ettiği büyük sermaye ve patronlar ülkenin insanlarını açlığa ve sefalete sürükleyip, çürümeyi ve kokuşmayı teşvik ederlerken insanlarımız susmalı ve beklemeli mi? Susmak, beklemek ve seyirci kalmak daha kötü günlere davetiye çıkarmak anlamına gelmez mi?

Eğer bu doğruysa metal işçilerinin mücadelesini büyütmek demek, işçi ve emekçi halkın acil ve temel talepleri ile harekete geçmesi, kendisini savunması anlamına gelecektir. İşçi ve emekçilerin her mücadelesi ve direnişi mücadele ateşini yaygınlaştıracak bir kıvılcımdır. Bu kıvılcımları vahşi sömürüyü, talanı ve zorbalığı, açlığı ve sefaleti, gericiliği ve faşizmi yakıp, kül edecek bir büyük yangına dönüştürmek olanaklıdır. Onların cephesi yaktıkları ormanların üzerine bu cephenin lordları için yeni soygun binaları dikiyorlar, bizim emekçi cephemiz ise çıkaracağı yangınla insanca ve onurlu bir yaşamın, eşit ve kardeşçe yaşamanın, bağımsız ve saygın bir ülke inşa etmenin temellerini atacaktır. Öyleyse gün seyretme günü değil, mücadeleyi büyütme günüdür.