26 Aralık 2024 06:30

Ne çabuk unutuyoruz

Fotoğraf: Murat Uysal/Evrensel

Paylaş

Arif Nacaroğlu

Tüm yazıları

2024 bitti, bitiyor. 2000 yılına girerken bir yaygara, tüm elektronik sistemler çökecek, bilgisayar sistemleri takla atacak, hayat duracak, güneş batıdan doğacak. Ne oldu 1 Ocak 2000’de. Hiç.

2023’e girmeye çeyrek kala reis TOBB kabul salonundaydı. 15 Temmuz darbe girişimi sonrası “Allah verdikçe veriyor” deyip olağanüstü hal ilan eden devletlilerin en tepesindeki zamanın ve mekanın ruhuna (?) uygun gerçek nedeni açıklamıştı.

“Olağanüstü hali biz iş dünyamız daha iyi çalışsın diye yapıyoruz… Biz göreve geldiğimizde OHAL vardı. Ama bütün fabrikalar grev tehdidi altındaydı... Şimdi grev tehdidi olan yere biz OHAL’den istifadeyle anında müdahale ediyoruz. Diyoruz ki hayır, burada greve müsaade etmiyoruz çünkü iş dünyamızı sarsamazsınız.”

Daha ne desin? Şimdi de “Vatan için, milli güvenlik için grevleri yasaklıyoruz” demiyorlar mı? Bunlar oyu işçiden, emekçiden alıp Hazineyi patronun masasına açmadılar mı? Daha ne yapsınlar gerçek durumu ortaya koymak için?

22 bin 104 lira. Sanki mühendislik hesabıyla köprünün taşıma gücünü hesaplamışlar, 104 oradan çıkmış.

17 binin 2’si de ince ince hesaplanmıştı. Ne oldu? Perişanlık.

Şimdi gözleri Reiste. Reis bize kıyamaz, 22 bin 104’ün üzerine bir şeyler koyar. Koysa ne olur, koymasa ne olur. Asgari ücretli yoksul bile değil, aç insanların oturduğu kenar mahallelerdeki bakkallar, manavlar yüzde otuz zammı koydular bile peynirin, zeytinin, domatesin üzerine. Bir tek sucuk, pastırma, salam aynı. Onlar da bu bakkallarda yok zaten. Ev sahibi 22 binin 104’ünü beklemeden yüzde 60 koydu kiranın üzerine.

Ne dedi Meclisteki konuşmasında CHP’li vekil?

“Asla boyun eğmeyeceğiz. Gök kubbeyi başınıza yıkacağız. Alanlarda meydanlarda açlığa mahkum ettiğiniz işçilerle birlikte size bu iktidarı da dar edeceğiz.”

Ne dedi CHP lideri?

“Üretimden gelen gücünüzü kullanın.”

Biz zaten her partiden bildik vekiller patronlara destek verirken hep alanda, hep fabrika önlerinde, hep işçi duraklarında, hep işçi direnişlerinde, Urfa’da, Antep’te, Tekirdağ’da, tüm ülkede hep işçilerin, emekçilerin insanca yaşam mücadelesinde, sendika mücadelesinde yanlarında olmuştuk. Şimdi CHP’yi bekliyoruz.

Bakalım gelecekler mi?

YAZARIN DİĞER YAZILARI