Kara bulutlar

Tersine dünya

Acı çörekleniyor. Kat kat. Bitmeden biri öteki bastırıyor. Açlık, yokluk, şiddet, baskı, savaş. Tersine döndürmek için dünyayı.

Kar yağdı

Kapkara bir gecede yağdı kar. Sokaklar, evlerin damları aklandı. İçimiz kara kaldı. Aklanmaz sabah olmadıkça.

Az kaldı

Karanlığı aydınlatacak bir idare lambası vardı. Onun da gitgide fitili kısalıyor, gazı azalıyor. Aydınlığa el uzatacak tek ışığın karanlığa karışmadan sabah olmasına az kaldı.

Kovuşturma

Yaşam boyu kovuşturma altındayız. Nerede, nasıl, ne zaman ne söyledin, ne yaptın? Gündüzleri işte, sokakta, kahvede, geceleri düşünde...

Kara bulutlar

Bulutlar geçiyor üstümüzden. Gökyüzünden. Aktıkça kararan. Geceye çevirerek gündüzü. Sisiyle boğan/boğduran. Pamuk yığınları gibi hiç aklanmadan.

Neredesiniz

Ben açlık, yokluk şiddet ve ölümlerle/öldürümlerle acı çekerek boğuşurken siz neredesiniz, ne yapıyorsunuz?

Sıkışıklık

Hapishanelerde, hücrelerde odalarda, otobüs beklenen duraklarda sıkıştıkça sıkışıyoruz. Dört duvar arasında.

Yok yılı

Hava alınamıyor, sular kesik, ekmek yok. Ekin ekilemiyor, hayvanlar otlatılamıyor. İnsanlar özgürleşmedikçe.

Fırıncı

“En iyi şair günlük ekmeğimizi veren insandır. Tanrı olduğunu düşünmeyen mahalle fırıncısı”

Pablo Neruda