Hep beraber

Sabaha varmadan                  

Karanlığın ortasında bir ışık. Bir ışık daha. Birbiri ardına. Aydınlanıyor/aydınlanacak ortalık. Varmadan sabaha.

Küllenmeden

Yaktığınız ateş tazelenmedikçe küllenir. Ateşi diri tutmanın yolu sizi daha ileri götürecek olan yeni ateşler yakmaktır.

Gökyüzsüz

Ay akşamdan doğdu. Camların ardından parıldadığında kentin ışıkları, ay kayboldu, yıldızlar görünmez oldu. Kapkara bir tavanla örtüldü üstümüz. Gökyüzsüz.

Sardunya

Sardunya, her kış yağmurlardan geçerek fırtınalardan kurtulur. Kardan kaldırınca başını, göz kırpar güneşe. Isınır. Renk renk açar çiçeklerini. Saçılarak çağırır baharı.

El koyma

Her gün bir sözcük düşüyor dilimizden. Bir şarkının sesi kesiliyor. Bir film kararıyor. Bir tiyatro susuyor. Susturularak. El koymak için umuda...

Adım adım

Badem ağaçları çiçek açtı. Pembe-beyaz. Baharı getirir. Yeşillenir çağlaya döner. Bir adım daha atılır yaza.

Hep beraber

“Kim tutacak elinden bitik kişi/Birleşmek zorundadır başkalarıyla/yoksulluğa dayanamayan/Birleş sen de yoksullarla durma/Birleş yarına bırakma yanlarla bu işi./ Ya hep beraber ya da hiçbirimiz.”

Bertold Brecht

Bahar tacı

Pıtrak gibi açmalı çiçekler kalan bahçelerle kırlarda. Değmeden betona. Donanmalı ağaçlar. Kesilmeden. Taşlanarak baharla.

Seninle

Deniz özgürlüktür, uçsuz bucaksız gökyüzüyle. Mavi gözlükler takınır. Işıldatır yeryüzünü seninle.