15 Kasım 2010 00:00
YEDİ İKLİM DÖRT BUCAK
Geçtiğimiz hafta başında İngiltereden büyük bir haber geldi. Büyük Britanya İmparatorluğunun Kraliçesi Elizabeth, Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Güle bir düşünce kuruluşunun lâyık gördüğü Yılın Devlet Adamı ödülünü kendi elleriyle takdim etmişti. Bu haber önce Abdullah Gülün böyle adlandırılmak için ne yaptığı sorusunu akla getirdi.
Geçtiğimiz hafta başında İngiltereden büyük bir haber geldi. Büyük Britanya İmparatorluğunun Kraliçesi Elizabeth, Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Güle bir düşünce kuruluşunun lâyık gördüğü Yılın Devlet Adamı ödülünü kendi elleriyle takdim etmişti. Bu haber önce Abdullah Gülün böyle adlandırılmak için ne yaptığı sorusunu akla getirdi. Bir devlet adamının rolü ve etkisi, kuşkusuz bir devlet memurunun rolünden ve etkisinden fazla olmalıydı. Bazı köfteci dükkânlarında, otobüs şirketlerinde seçilip ilan edilen ayın personeli gibi bir şey olamazdı Yılın Devlet Adamı Dünya çapında bir elemeden geçtiğine göre, herhalde önemli bir şeyler yapmalı, diğer devletleri etkilemeli, uluslararası ilişkilerde önemli ve hayırlı değişikliklere yol açmış olmalıydı.
Biz, belki mum dibine ışık vermez misali, Abdullah Gülün yaptıklarını fark etmemiş olabilirdik
Fakat kendisini Global Karar Vericilerin Forumu olarak adlandıran kimi çevrelere ve ödülü düzenleyip Güle Kraliçenin eliyle sunan Chatham House adlı bağımsız düşünce kuruluşuna göre, aslında Nobel Barış Ödülü almasını haklı kılacak gerekçelerle huzura çıkmıştı. Sırf bahane yerini bulsun diye abartılmış bu gerekçelere hiç değinmeye gerek yok. Biz, daha heyecanlı bir olaya, ödülün perde arkasına bakalım.
Türk-İngiliz İş Konseyi Başkanlığını da yapmakta olan Akbank Yönetim Kurulu Başkanı Suzan Sabancı Dinçer, iki yıl önce 16 kişilik mütevelli heyetine girdiği Chatham Houseun geçen yılki ödül töreni sırasında demiş ki kendi kendine: Brezilya Cumhurbaşkanı Lula da Silva bu ödülü alıyorsa, Sayın Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül de bu ödülü rahatlıkla alabilir
Bu sözlerde aslında bir itiraf var; Suzan Sabancı Dinçer, Abdullah Gülde aslında pek fazla ödüllük bir meziyet görmüyor ama epeyce küçümsediği anlaşılan Brezilya Devlet Başkanıyla kıyaslayarak, Lula aldığına göre, bizimkine haydi haydi verilir diye bir umuda kapılıyor. Sonra kolları sıvıyor Zaten mütevelli heyetinde olduğu kuruluşa önerisini veriyor. Bu arada, yöneticisi olduğu holdinge bağlı Akbankı seferber ediyor. Banka, gereken her türlü mali kolaylığı gösteriyor, olaya sponsor oluyor.
Kendisi zaten aynı zamanda Türk-İngiliz İş Konseyi Başkanı da olduğu için, İngiliz iş çevrelerine ve medyasına da kolayca etkide bulunabiliyor. Aynı konseyin başkan yardımcıları Şerif Egeli, Remzi Gür, Serpil Timuray ve Finans Komitesi Üyesi Çağlan Yazıcı Mursaloğlu da büyük gayretle bu organizasyonda görev alıyorlar. Ödül töreninden sonra verilen ziyafet için Akbank, Vodafone, HSBC, Citibank ve Arçelik Turkish Azerbaycan Şirketi hesabı paylaşıyorlar.
İşin tuhaf tarafı, kimlerin bu işte payı olduğunu bir basın toplantısıyla açıklamaları Öyle bir manzara çıkıyor ki, sanki aman yanlış anlaşılmasın, bu ödülü İngilizler değil, aslında biz verdirdik demek için her fırsatı değerlendiriyorlar. Aslında gizli kapaklı yürütülmesi ve sanki gerçekten Büyük Britanya Kraliçesi tarafından verilmiş gibi reklam edilmesi gereken bir ödülün perde arkasını alelacele ifşa etmeleri yalnızca anlaşılmaz olmakla kalmıyor, ayrıca kaba ve ayıp bir davranış olarak da ortaya çıkıyor. Abdullah Gülün son zamanlardaki moral bozukluğunun arkasında bu incelikten yoksun tutumun bulunduğunu tahmin edebiliriz. Bir yandan Başbakan Erdoğanla başörtüsü konusunda can sıkıcı farklılık patlamış, diğer yandan birkaç patron kalkıp ödülü bu kadar küçük düşürecek işler yapıyorlar
İngiltere ile Türkiye arasındaki ticaret hacminin gittikçe büyüdüğü koşullarda her birinin bu ticaretten daha büyük pay almak için canlarını dişlerine takması elbette haklarıdır! Fakat ortada bir gözü dönmüşlük var, onu anlamak zor
İngiltere açısından durum basittir Amerika ile birlikte İngiltere de Iraktan çekilecek. Arkada, güvendikleri bir hükümet ve onlara ağabeylik yapacak bir güç bırakmak istiyorlar. Irakın petrol kaynakları kadar, siyasi durumu da onları ilgilendiriyor. Bu yüzden Türkiyeyi yönetenleri kazanmak oldukça önemli Bu ödül de bu çalışmanın bir parçası Fakat anlaşılıyor ki, adı geçen şirketler ve bankalar, askeri işgal güçlerinin bıraktıkları boşluğun ekonomik bakımdan nasıl telafi edileceği konusunda bir tereddüt kalmasın, kimlerin en fazlasını almaya aday olduğu şimdiden belli olsun istiyorlar
AYDIN ÇUBUKÇU