Kimin acısı daha büyük? “Her gün televizyonlardan, ölüm ve patlama olayları duyuyoruz” diyen Müzeyyen Bulduk, Türk ve 2 çocuk annesi. “Televizyonlardan duyuyoruz, bir yerde askerler ölmüş, bir yerde patlama olmuş, Kürtler ölmüş... Bütün bunlar neden oluyor anlamıyorum. Bunları izlediğimde kendi çocuklarım geliyor aklıma. Bir anne için dayanılmaz bir acı. Ölenlerin hepsi ana yavrusu. Artık televizyonlardan savaş sahneleri izlemeyelim, ölüm haberleri almayalım, barış ve kardeşlik olmasını annelerden daha fazla kim isteyebilir ki?” diyerek, 1 Eylül’ün bir başlangıç olmasını diliyor. “Artık yeter!” diyerek söze başlayan ve ismini vermek istemeyen Kürt anneyse konuşurken gözyaşlarını tutamıyor. Oğlunu dağda kaybettiğini söylerken, hemen yanı başındaki komşusu olan Türk annenin kaybettiği asker oğlunu da anlatıyor: “Daha 2 ay olmadı, komşumuzun asker oğlunun cenazesi geldi. Ben de çocuğumu 9 ay karnımda taşıdım, o da taşıdı. Ben de çocuğuma emek verdim, emzirdim, büyüttüm o da. Şimdi ikimize de sorun, kimin acısı büyük? Acılar aynı. Diyoruz ki ‘anneler ağlamasın’ ama hükümet duymuyor. Hala savaş yapıyor. Türk aileler, biz köyümüzde ne yaşamışız bilmiyorlar, anlatmamız lazım. Biz anlatmazsak nerden bilecekler? 1 Eylül geliyor. Barış günü ama ülkemizde barış yok. Devlete söylüyorum gelin barışalım” diyor ve annelere sesleniyor: “Çocuklarımıza, geleceğimize sahip çıkalım.”
Evrensel'i Takip Et