Emir kipi

Daniel Pennac, “Roman Gibi”¹ adlı yapıtının girişinde şunları söylüyor:

“Okumak fiilinin, emir kipine tahammülü yoktur. Başka fiillerle de paylaşır bu nefretini: ‘Sevmek’ fiili, ‘hayal etmek’ fiili...”

Pennac aslında sözü “oku”maya getiriyor buradan...

“Okumak” eylemi de tahammülsüzdür emir kipine...

“Oku! Buyruğumdur.”

Ne kaba saba, ne itici...

Siz de anımsadınız, değil mi “kutsal”ın ilk emrini: “Oku!”

Buradaki “oku”nun anladığımız anlamda “okumak”la ilgili olmadığını biliyoruz. Kaldı ki emre uyulduğu da (söylenenin şöyle böyle yinelendiği) ortada. Ne ki bunca sözden bizim meramımız başka. Şu emir/ buyruk kipinden hoşlanmayan başka eylemler de var: Evet, “bağış yapmak” da hoşlanmaz emir kipinden. Emre uymuş görünenler, kaz-tavuk hesabında sınıfı geçmeyi marifet sayanlardır.

¹ “Roman Gibi”, Daniel Pennac, deneme, Metis Yayınları 3. baskı Ocak 2014, İstanbul