Hayaller pandemiye ve sisteme yenik düşüyor

Meslek lisesi öğrencisi Serhat

Kocaeli/İzmit

Merhaba Genç Hayat okurları, benim adım Serhat. İzmit’te bulunan bir meslek lisesinde büro yönetimi 10. Sınıf öğrencisiyim. Bu yazıyı yazmak istememin sebebi; pandemi koşullarında eğitim görmenin zorluklarını aktarmak istemem.

Okuduğum okulda öğrenciler maske takmıyor, takarlarsa da çenelerine indiriyorlar. Öğrencilerin büyük bir çoğunluğunun maske takmaması sağlığımızı tehlikeye atıyor. Mesafeye dikkat ediyoruz, sınıflarda bir buçuk metre boşlukla oturuyoruz. Her ne kadar mesafeli otursak da eğitim bu koşullarda tehlikeli. Bu koşullarda eğitim hiç mantıklı değil çünkü okul koridorlarında, giriş ve çıkışlarda sosyal mesafeye dikkat edilmiyor, dip dibeyiz. Okulların açılmasından itibaren günlük vaka sayılarında bir artış oldu. Eğer okulda birisinde virüs olursa bütün okula yayılması işten bile değil çünkü okul gerekli önlemleri almıyor, kendi aldığımız önlemler de bizi ancak bir yere kadar koruyabilir. Benim annem astım hastası, ben okula gidip gelirken tedirgin oluyorum ama bir yandan da derslere gelmek zorundayım. Okula gelirken toplu taşıma aracı kullanıyorum ve her kullanışımda tedirgin oluyorum çünkü herkes iç içe oluyor. Hatta bazen otobüsler beni almıyor tamamen dolu diye, ben derslerimi kaçırıyorum. Otobüse binince de zor durumda kalıyorum, çok sıkışık oluyor, şoför her duraktan yolcu alıyor ve otobüsü elinden geldiğince doldurmaya çalışıyor. Bizim canımızı değil kazanacağı paraya bakıyor.

MESLEK LİSESİNİN NE FARKI VAR?

Anadolu liseleri ve İmam Hatip liseleri eğitime uzaktan devam ederken Meslek liselerinin açılmaması gerekirdi. Diğer liselerden bir eksiğimiz veya fazlamız yok. Onlar evlerinde hiçbir tehdit olmadan derslerine giriyorlarken ben çekine çekine okula geliyorum ya virüs kaparsam diye. Meslek liselerinin de uzaktan eğitime dönmesi gerekiyor. Daha bu yaşta gelecek kaygım başladı üniversite sınavının zor olduğunu duyuyorum ve kazanıp kazanamayacağımı bilmiyorum. Büro yönetiminden devam etmek istemiyorum. Bu bölümü isteyerek seçmedim, bilişim okumak istiyordum, oraya puanım yetmeyince beni bu bölüme atadı ama istemeyerek geliyorum derslere. Zaten meslek lisesinde gördüğüm eğitimin üniversite sınavı için yeterli olacağını düşünmüyorum. Üniversite sınavına daha iyi hazırlanabilmek için dershane veya çeşitli eğitim kurumlarından eğitim almayı düşünüyorum ama ailemin maddi durumu dershane ücretlerini karşılayabilecek kadar iyi değil. Eğitimin paralı olması bana çok saçma geliyor. Herkes ekonomik olarak çok sıkıntıda fakat herkes sıkıntıda olmasına rağmen eğitim için para alınıyor. İstediğimiz mesleğe sahip olmak için para veriyoruz yani ileride para kazanabilmek için şimdi para ödüyoruz, borçlanıyoruz.

GELECEĞİMİ GÖREMİYORUM

Geleceğimi hiç parlak görmüyorum, birçok kaygım var. Hatta sadece ben değil birçok arkadaşım da benim gibi düşünüyor. Bu zamana kadar ben direkt bir işe girerim, güzel de maaş alırım diyen bir öğrenci görmedim. Zaten eğitim sistemi de kötü, isteyen istediği bölüme giremiyor. Benim bilgisayar kodlamada uzmanlığım var ama ders notlarım düşük olduğu için bilişim bölümüne gidemiyorum. Eğitim sistemi benim yeteneğime bakmıyor ders notlarım düşük mü yüksek mi buna bakıyor. Bence eğitim sistemi baştan aşağı değişmeli. Bu eğitim sistemi bizim isteklerimizi, yeteneklerimizi ve ilgi alanlarımızı önemsemiyor. Ben bilgisayar kodlamaya ilgi duyuyorum ve bunu yapmakta yetenekli olduğumu düşünüyorum ama bilişim bölümüne gidemiyorum. Eğer gidebilseydim belki ileride bilgisayar mühendisi olabilirdim ve çok güzel bir hayatım olabilirdi ama şu an geleceğim hakkında ne yapacağımı bilmiyorum. Herkes istediği, sevdiği bölüme gitse belki de herkesin hayatı çok güzel olacak. Sadece ders notlarını önemseyen bir eğitim sistemi bana çok saçma geliyor. Yazı boyunca sorunlarımdan bahsettim, çözümü birlikte aramalıyız. Benim kendi fikrim Millî Eğitim Bakanlığı bizim sesimizi duymuyor, onlara sesimizi duyurmamız gerekiyor. Çevremizdeki arkadaşlarla konuşsak, sohbet etsek, tartışsak ve hep bir ağızdan taleplerimizi haykırsak sesimizi duyacaklardır diye düşünüyorum.