Derince'den bir işçi kadın yazdı: Yoksulluğumuz birleştiriyor bizi
"Görüyorum sosyal medyada, Suriyeliler her yerden yardım alıyor diyenleri. Benim gözümün önünde insan aç kalıyor, biz kendi ekmeğimizi paylaşıyoruz."
Fotoğraf: Freepik
Kocaeli’den bir işçi kadın
Merhaba, ben 40’lı yaşlarda, kendimi bildim bileli çalışan, emek harcayan, birçok yerde çalışmış bir işçi kadınım. Çalışma koşullarım ve hayatın zorluklarıyla belimde oluşan rahatsızlık nedeniyle aylardır raporlu bir biçimde evde kendi kendimi idare etmeye çalışıyorum.
Türkiye’nin birçok yoksul mahallesinde olduğu gibi bizim burada da Suriyeliler yaşıyor. Bizim oturduğumuz mahallede de savaşta aile üyelerinin bir kısmını kaybetmiş, mecburen buralara kadar gelmiş bir Suriyeli aile var. Durumları öylesine kötü ki, insan onlara baktığında kendi yoksulluğunu unutuyor. Üstüne bir de yaşadıkları haksızlıkları görünce daha da kötü oluyorum. Geçtiğimiz ayda bir eksiği oldu mu yalnızca benden isteyen Suriyeli komşum bize geldi, öyle ağlıyor ki sandım ki birisi öldü. Anlatmaya başladı.
Eşi bizim mahallede yapılan bir binanın inşaatında çalışıyor. Ben de her sabah erken saatte işe giderken, gece 10 civarında da işten gelirken görüyorum eşini. Yine böyle gidip geldiği günlerden birinde eşi ustabaşından haftalığını istemiş. Sigorta falan hak getire zaten. Ustabaşı haftalığını vermek yerine sürekli adama 50-100 lira verip geçiştiriyormuş. Bir ay sonunda da 400 lira vermiş. Eşinin kazandığı para ancak mutfak için birkaç şey almaya yeterken, kirası da birikmiş. Ev sahibi her gün kapılarını çalıp kirayı istiyormuş. Komşum da ev sahibi sizi evden atarım deyince çaresiz kalıp gelip benden yardım istedi.
Diyeceğim o ki o gözyaşlarını görünce, çocuklarım sokakta kalacak diye feryadını duyunca insan kendi yoksulluğunu unutur, elinde avucundakini paylaşır hale geliyor. Diğer türlü ben nasıl başımı yastığa koyacaktım bilmiyorum. Benim gibi çocuklarına kol kanat germeye çalışan bir annenin o halini gördükten sonra nasıl sus pus kalıp kapımı kapatabilirdim. Benim için nereli olduğunun nerden geldiğinin bir önemi yok. Bir kadının hıçkırıklarının önemi var. Görüyorum sosyal medyada, Suriyeliler her yerden yardım alıyor diyenleri. Benim gözümün önünde insan aç kalıyor, biz kendi ekmeğimizi paylaşıyoruz. Siyasetçiler oy toplamak için onları öne sürüyorlar, oysaki bizi birbirimizden ayıran şeyleri koyalım bir kenara. Yoksulluğumuz birleştiriyor bizi.
