Devlet Reyhan'ın çığlığını duymadı

Esengül BAŞARAN- Tülay K.
Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneği

Devletin çığlığını duymadığı kadınlardan biriydi Reyhan. Mamak Durali Aliç Mahallesi’nde yaşayan Reyhan Korkmaz dört çocuğunun gözü önünde evli olduğu Zeynel Korkmaz tarafından birkaç hafta önce öldürüldü. Reyhan, uzaklaştırma kararı aldırmasına, sığınma evine gitmiş olmasına rağmen korunmamış güçlendirilmemiş, şiddet gördüğü eve geri dönmeye mecbur bırakılmış bir kadındı. Reyhan’ı ve yaşadıklarını ablası Edibe Kahraman’dan dinledik.  

‘REYHAN’I DA ÇOCUKLARI DA TEHDİT EDİYORDU’

Kız kardeşinin dördüncü çocuğunun da kız olmasından dolayı şiddete daha çok maruz kaldığını anlattı Edibe. Zeynel Korkmaz’ın imam nikahlı ikinci eşinden de iki çocuğu olduğunu öğrendik. Çocukların kimliği de Reyhan’ın üzerindeymiş. “Bu olayı kız kardeşim öğrendiği için şiddet daha çok arttı” dedi Edibe. Şiddetin imam nikahıyla evli olduğu evinde de sürdüğünü söyleyen Edibe şöyle anlatıyor: “Kız kardeşimin kızlarını imam nikahlı eşinin evine götürüp orada onlara da şiddet uygulamış. Çocukların kendi annelerine soğuk davranmaları ve ‘anne’ bile dememeleri için kızları tehdit etmiş. Kız kardeşimi de bize bir şeyler yapmak ile daha önce tehdit etmişti.”

‘POLİS KARDEŞİMİ KONTROL ETSEYDİ BELKİ ŞU AN YAŞARDI’

Edibe, Reyhan ile telefonla dahi görüşemediklerini söylüyor: “Çünkü kapıyı üzerine kilitleyip, telefonu da alıp gidiyormuş. Benimle bile yalvarıp yakarıp ancak o adam yanındayken 5-6 günde bir görüşüyordu” diye anlatıyor. Reyhan’ın öldürüldüğü gün de komşular polisi aramışlar aslında. Edibe şöyle anlatıyor: “Polis gelince kız kardeşim Reyhan’ı ve kızları yatak odasına kilitlemiş. Polisleri de ‘çocuklar kavga ediyordu’ diyerek göndermiş. Komşuların söylediklerine göre polis kız kardeşimi ve çocukları kontrol etseydi belki kız kardeşim yaşardı.”

ŞİDDETE KARŞI YAN YANA MÜCADELE EDELİM

Reyhan, semtimizde erkek şiddetiyle öldürülen ilk kadın değildi. Daha önce çok sayıda kız kardeşimizi kadın cinayetinde kaybettik. Onların mücadelesi artık bizim mücadelemiz. Bunu böyle bildik. Derneğimiz de bunun için var. Birbirimizi güçlendirmek, yalnız olmadığımızı bilmek, yan yana gelmek, hayatta kalmak, dayanışmak, bütün bu şiddetle, yoksullukla, tacizle, tecavüzle ve bu kötülük sarmalıyla bir arada yan yana mücadele edebilmek için var.